Ένα μεγάλο σύγχρονο θαύμα


Αρχ. Στέφανος Σέρβος Αγιορείτης  Καρούλια.


Πατήστε Ctrl και + για να μεγαλώσουν τα γράμματα
Πατήστε Ctrl και - για να μικραίνουν τα γράμματα
Έκδοσις Ζ΄

Αρχ. Στέφανος Σέρβος Αγιορείτης  Καρούλια.

Σύγχρονο Θαύμα

Σε όλες μου τις εκθέσεις προσπαθώ να παρουσιάσω με τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα τα αληθινά γεγονότα που έζησα στις 11 Ιουλίου 1976, στα σαράντα οκτώ χρόνια τις ζωής μου. Χάρις σε αυτά τα πνευματικά οράματα, άλλαξε από τότε η ζωή μου όλη.
Ως ανάπηρος πολέμου πηγαίνω κάθε χρόνο για θεραπεία σε κάποιο από τα ιαματικά μας μπάνια. Έτσι και εκείνη τη χρονιά του 1976, το τέλος του Ιουνίου και μέρος του Ιουλίου το πέρασα στα μπάνια της Ματαρούσκα. Έμενα στο ξενοδοχείο Ζίτσα.
Μετά από  δέκα μέρες θεραπεία, διέκοψα στις 9 Ιουλίου προσωρινά τη διαμονή μου στα ιαματικά λουτρά (μπάνια) λόγω επιστροφής στο σπίτι μου στο Κραγκούγιεβατς, για να παραστώ την επόμενη μέρα στο μνημόσυνο μιας στενής συγγενής μου.
Μετά την τέλεση του μνημοσύνου κίνησα την άλλη μέρα, στις 11 Ιουλίου, λίγο πριν τις 10, με το αυτοκίνητο μου από το Κραγκούγιεβατς για τα μπάνια της Ματαρούσκα για να συνεχίσω τη θεραπεία που άρχισα. 

         1
Όταν έφθασα στη γέφυρα του Ίμπαρ στο Κράλιεβο συνάντησα διακοπή στην συγκοινωνία, που οφείλονταν, σύμφωνα με τη διήγηση των παρόντων οδηγών, σε σύγκρουση αυτοκινήτων κοντά στο πρατήριο καυσίμων στο δρόμο προς το μοναστήρι της Ζίτσα. Η τροχαία άφηνε εκ΄περιτροπής τα οχήματα προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Αυτό καθυστερούσε την κυκλοφορία , αλλά σ΄ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν και καλύτερες λύσεις.
Βγαίνοντας από τη γέφυρα πήρα το δεξιό δρόμο που πάει προς τη Ζίτσα. Σε απόσταση κάποιων δεκάδων μέτρων από τη γέφυρα βρίσκεται τοπική στάση λεωφορείων για τη μεταφορά ταξιδιωτών προς την κατεύθυνση της Ζίτσα και τα μπάνια της Ματαρούσκα. Στη στάση περίμεναν το λεωφορείο καμιά δεκαριά ταξιδιώτες και ανάμεσα τους ένας καλόγερος και μια καλόγρια, χτυπητοί από την  ωραία τους όψη.
Σ΄αυτό το τμήμα του δρόμου το έδαφος είναι λίγο επικλινές και έχει καλή ορατότητα, ενώ η μικρή ταχύτητα συνέβαλε στο να προσέχω καλύτερα τι συμβαίνει μπροστά μου

2
Παρατήρησα ότι ο καλόγερος ήταν μετρίου αναστήματος, εβδομηντάρης, με ασπρισμένα πυκνά και κυματιστά γένια, αλλά από την κινητικότητα φαινόταν σαν πενήντα χρονών. Φορούσε μαύρο καινούργιο ράσο. Φορούσε καλυμμαύχι καλυμμένο από μακρύ μαύρο   επανωκαλύμαυχο που έπεφτε στις πλάτες.

Στο στήθος κρεμόταν από αλυσίδα ή κορδόνι λαμπρός σταυρός και από άλλη αλυσίδα ή κορδόνι ένα είδος εγκολπίου  ή εικονιδίου, σαν την Αγία Θεοτόκο με τον Ιησού Χριστό - ήταν γυναικείο πρόσωπο με παιδί. Η καλόγρια που στέκονταν δίπλα του φορούσε μακρύ μαύρο φόρεμα. Στο κεφάλι είχε το ίδιο καλλυμάυχι με τον καλόγερο, μόνο που το μαύρο βέλο της έπεφτε στους ώμους. Ήταν μετρίου αναστήματος με μεγάλα πολύ ωραία μάτια. Στον τράχηλο της κρέμονταν σταυρός και εγκόλπιο όπως και στου καλόγερου. Όλα αυτά λαμπύριζαν στον ήλιο. Εγώ τότε δεν γνώριζα την καλογερική ενδυμασία.

Με την ύψωση του χεριού, ο καλόγερος και η καλόγρια, προσπαθούσαν να σταματήσουν οποιοδήποτε από τα αυτοκίνητα που περνούσαν δίπλα τους, αλλά μάταια. Κανένας από τους οδηγούς δεν ήθελε να σταματήσει αν και σε πολλά οχήματα υπήρχαν θέσεις για δύο άτομα μα και για περισσότερα.
                                                                   3
Μέσα μου κατέκρινα τους οδηγούς που μπορούσαν αλλά δεν ήθελαν να τους πάρουν. <<Γιατί; αναρωτήθηκα φωναχτά,>> όταν είναι και οι καλόγεροι άνθρωποι όπως εμείς! Γιατί όλοι γυρίζουν το κεφάλι τους απ΄αυτούς; Δεν μπορούσα να υποφέρω την έλλειψη ανοχής προς τους καλόγερους και αποφάσισα να τους πάρω εγώ σε περίπτωση που δεν το έκανε κάποιος άλλος πριν από μένα. Δυστυχώς κανένας τέτοιος δεν παρουσιάστηκε.

Μόλις έφθασα σχεδόν μπροστά τους μου έκαναν κι εμένα σήμα να σταματήσω. Αποδέχθηκα το κάλεσμα τους. Βγήκα με το αυτοκίνητο από τη σειρά και σταμάτησα δίπλα στο δρόμο να τους πάρω. Τη στιγμή εκείνη με πλησίασε ο καλόγερος και μου είπε: <<Βοηθεί ο Θεός>>· εγώ του απάντησα: << Ο Θεός να σας βοηθεί!>>.

Δε συνήθιζα να χαιρετώ με αυτόν τον τρόπο επειδή δεν πίστευα στο Θεό, αλλά του απάντησα έτσι για να τον καλοκαρδίσω. Με ρώτησε αν μπορούσα να πάω τον ίδιο και την αδελφή μέχρι το μοναστήρι της Ζίτσα. Του απάντησα ότι μπορώ και τους κάλεσα να μπούνε      στο αυτοκίνητο, ανοίγοντας την δεξιά πόρτα και σηκώνοντας το μπροστινό κάθισμα, για να περάσει  πίσω ο ένας από τους δύο. 
                                                                     4
Κατόπιν πλησίασε το αυτοκίνητο η καλόγρια, επικαλέστηκε το Θεό και εγώ απάντησα και σ΄αυτή << ο Θεός να σας βοηθεί!>> Μπήκε αυτή πρώτα στο αυτοκίνητο και έκατσε  πίσω ακριβώς από τη θέση μου  και μετά  απ΄ αυτή ο καλόγερος και έκατσε δίπλα της. Για να αισθάνονται πιο άνετα στο αυτοκίνητο τους είπα:  <<γιατί στριμώχνεστε πίσω>>· ο καλόγερος στην καλόκαρδη παρατήρηση μου απάντησε: <<Δε στριμωχνόμαστε, Ντόυσαν, μόνο εσύ συνέχιζε να οδηγείς!>>.
                                                            
Μετά την απάντηση αυτή, σώπασα και έκλεισα την πόρτα, απ'την οποία είχανε εισέλθει  στο αυτοκίνητο .  Αυτό το έκανα από υπερβολική  προσοχή  για να μην ανοίξει η πόρτα, ενώ θα οδηγούσα. Επειδή ήμουν έξω από την σειρά των αυτοκινήτων, που κινούνταν στο δρόμο, γύρισα το αυτοκίνητο προς το δρόμο και περίμενα να με αφήσει κάποιος να βγω και να συνεχίσω το ταξίδι με τους επιβάτες μου.

Ενώ περίμενα ο καλόγερος με ρωτά: <<Ντούσαν, επιστρέφεις από το μνημόσυνο, από το Κραγκούγιεβατς ;>> Έθεσε το ερώτημα και ο ίδιος απάντησε. Με ξάφνιασε το από που γνωρίζει το όνομα μου και από που έρχομαι. Σαστισμένος δεν είχα καιρό να συγκεντρωθώ και του απάντησα: <<Μάλιστα, από το Κραγκούγιεβατς. Εχθές είχαμε το ετήσιο μνημόσυνο μιας συγγενής μου>>. 
                                                            5
Ο καλόγερος με ακούει και συνεχίζει: << Και τώρα πας στα μπάνια ενώ δεν κάνεις μπάνια;>>
<<Δεν τολμώ, γιατί το νερό στα μπάνια είναι πολύ ζεστό και θα ήμουν αναγκασμένος μετά από κάθε μπάνιο να φυλάγομαι πολύ για να μην κρυώσω και αισθάνομαι χειρότερα, απ΄ότι προτού έλθω στα μπάνια>>, του απάντησα.
Μόλις σταμάτησε να μιλά ο καλόγερος, με ερωτά η καλόγρια: <<Από πού κατάγεσαι, Ντούσαν; Από τη Ζακούτα!>> Έτσι και εκείνη ταυτόχρονα ρωτούσε και η ίδια απαντούσε. 
Μετά συνέχισε: <<Ντούσαν,  όλοι οι δικοί σου είναι ζωντανοί και υγιείς, ο πατέρας Ντιμίτριγιε, η μάνα Νταρίνκα, η αδελφή Ντουσάνκα, ο αδερφός  Ντράγκολιουμπ . Αυτοί πιστεύουν στο Θεό, γιορτάζουν τον οικογενειακό  προστάτη άγιο, αλλά είναι ασταθής.
Μόλις θυμώσουν λίγο, βρίζουν πολύ τα θεία. Ο αδελφός σου Μίλοβαν έχει ανώτατη μόρφωση, είναι μεγάλος εμπειρογνώμονας, αλλά και μεγάλος άθεος>>.
                                                              6
Όταν αυτή σιώπησε, συνέχισε ο καλόγερος με αυτά τα λόγια: <<Και εσύ Ντούσαν, πιστεύεις πλέον ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Δεν είσαι οπαδός εκείνης της διδασκαλίας  ότι ο άνθρωπος προήλθε από τη μαϊμού, αλλά δεν προσεύχεσαι στο Θεό, μόνο έχεις μαλακή καρδιά και αγαπάς την εντιμότητα. Μπορούσες σε τρεις ευνοϊκές  ευκαιρίες να πλουτίσεις, αλλά δεν ήθελες με ανέντιμο τρόπο.  Έχεις συμπάθεια για τους ηλικιωμένους και τους φτωχούς. Η ευγένεια σου σε  οδήγησε να σταματήσεις - και σε καλό σου, που σήμερα σταμάτησες και έκανες δεκτό το Θεό μας και μας κάλεσες, - ενώ εκείνοι που σταματούσαμε να μας μεταφέρουν, και γυρνούσαν  τα κεφάλια τους από εμάς και έφτυναν, καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί, παρά που συμπεριφέρθηκαν με τέτοιο τρόπο>>.
Δεν είχα καταλάβει ακόμη τη σημασία αυτών των λόγων, αλλά έτρεμα από το φόβο.
Εκείνη τη στιγμή ένας οδηγός μου έκανε σήμα ότι μπορώ να μπω στη σειρά πριν απ΄αυτόν, πράγμα που έκανα αμέσως χωρίς να περιμένω. 
                                                               7

Σύντομα περάσαμε από το μέρος που είχε συμβεί η σύγκρουση των αυτοκινήτων, και όταν αποφάσισα να αναπτύξω ταχύτητα για να φτάσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο μοναστήρι της Ζίτσα, απροσδόκητα, από ένα δευτερεύοντα χωριάτικο δρόμο, πετιέται μπροστά μας ένα φορτηγό φορτωμένο με τούβλα και άλλα οικοδομικά υλικά που μας επιβράδυνε ξαφνικά την πορεία, γιατί κινούνταν αργά και στην ίδια κατεύθυνση με εμάς.

Ήμουν αναγκασμένος να το ακολουθώ οδηγώντας αργά και προσεκτικά, γιατί από την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν συνεχώς αυτοκίνητα.  Αυτή η κατάσταση με υποχρέωνε να ελέγχω και την κίνηση πίσω μου, να κοιτάζω μήπως κάποιος  θέλει να με προσπεράσει και έτσι κοίταξα στον καθρέφτη και είδα απροσδόκητο θέαμα: ο καλόγερος και η καλόγρια που καθόταν στο πίσω κάθισμα είχαν πολύ φωτεινά πρόσωπα και γύρω από το κεφάλι φωτοστέφανο με εκτυφλωτικό φως. Έτρεμα από την ταραχή και  σκέφτηκα ότι αυτοί δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι.

                                                                        8
Από τις πολλές εκπλήξεις που δοκίμασα απ΄αυτούς τους ταξιδιώτες,  άρχισε να ελαττώνεται απότομα η προσοχή μου. Μόλις που κατάφερνα να οδηγώ το αυτοκίνητο και γι΄αυτό άρχισα να οδηγώ πιο σιγά απ΄ότι μου επέτρεπαν οι συγκοινωνιακές συνθήκες. 
Στη διάρκεια αυτής της αργής οδήγησης, ο καλόγερος και η καλόγρια άρχισαν εναλλασσόμενοι να μου εκθέτουν την ζωή μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι εκείνη την μέρα. Μνημόνευαν όλα όσα έπραξα - καλά και κακά, ως και εκείνα τα σχέδια μου, για τα οποία κανένας δεν γνώριζε, και τα οποία δεν πραγματοποίησα στην εποχή τους για πολλούς λόγους. 
Προς έκπληξη μου ή έκθεση τους ήταν τέλεια ακριβής, σαν να διάβαζαν τη ζωή μου από κάποιο βιβλίο.  Για το καλό με  επαινούσαν,  ενώ για την άπρεπη ζωή μου  με κατέκριναν με ήπια φωνή. Από το φόβο και την ντροπή δεν ήξερα τι να κάνω.  Επιθύμησα να μπω στη γη ή να μου συμβεί οτιδήποτε άλλο, μόνο να τελειώσουν αυτά τα βάσανα, αλλά επιλογή δεν υπήρχε·  ήμουν αναγκασμένος όλα να τα ακούω όλα να τα υποφέρω.

                                                                  9
Για όλες τις μορφές που μου απεύθυναν δε μπορώ να μιλήσω εδώ, γιατί αφορούν την προσωπική μου ζωή. Αργότερα για όλα αυτά εξομολογήθηκα και μετάνιωσα. Θα διηγηθώ όμως με λεπτομέρειες για μια πολύ σημαντική μορφή που μου απηύθυνε η καλόγρια ως δίδαγμα για άλλες: <<Ντούσαν, γιατί δεν ήθελες  να μιλήσεις  με τον πατέρα σου στα γενέθλια της Ντέσα, της κόρης της αδελφής σου; >> Της απάντησα τι πραγματικά έγινε:

<< Ο πατέρας μου δεν με πρόσεχε σε σχέση με τα άλλα παιδιά του. Δεν είχε τη θέση που έπρεπε απέναντι μας, και ήθελα με τη συμπεριφορά μου να του κάνω γνωστό, ότι είναι δυσάρεστο και δύσκολο όταν μέσα σε πολύ κόσμο ο γιος δεν μιλάει με τον πατέρα>>.
Στην εξήγηση μου αυτή η καλόγρια μου απαντά: <<Ποιος είσαι εσύ και ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε; Ο Θεός είναι αυτός που κρίνει και μοιράζει δικαιοσύνη! Ο Θεός είπε στην Εντολή του να είναι σεβαστοί ο πατέρας και η μητέρα και υποσχέθηκε αμοιβή σε όποιον την εκπληρώνει - ότι θα ζήσει στη Γη πολλά χρόνια και ευτυχισμένα. 
Οι γονείς είναι στη γη για τα παιδιά τους πράγμα άγιο, αλλά είσαι τυχερός που έχεις μαλακή καρδιά,  λυπήθηκες  και την άλλη μέρα πήγες σ΄αυτόν, τον αγκάλιασες τον φίλησες και του ζήτησες να σε συγχωρήσει. Ο πατέρας έκλαψε από ευτυχία και είπε: << σε συγχωρώ, γιε μου!>> Η καλόγρια τα είπε όλα με ακρίβεια. Έμεινα άφωνος από αυτό το μάθημα.

                                               10
Όταν φθάσαμε  στη γέφυρα μπροστά στο μοναστήρι της Ζίτσα, ο καλόγερος μου απευθύνεται εκ΄νέου: <<Ντούσαν, αυτό που σου συνέβη τώρα και αυτό που θα σου συμβεί κατά τη διάρκεια της μέρας  μην το  διηγηθείς σε κανέναν πριν περάσουν οι επόμενοι τρείς μήνες και μετά μπορείς μόνο στους συγγενείς και τους φίλους>>. 
Του απάντησα σύντομα: <<Καλά!>> και κοίταξα πάλι στον καθρέφτη να δω αν μπορούσα να κάνω στροφή στο πάρκινγκ μπροστά στη στάση της Ζίτσα. Και τη φορά αυτή προς έκπληξη μου  είδα στον καθρέφτη τα φωτοστέφανα γύρω από τα κεφάλια τους.

Η ψυχική μου κατάσταση ήταν ήδη σοβαρά διαταραγμένη από όλα αυτά τα γεγονότα.
Αισθάνομαι την ακαταμάχητη ανάγκη να χωριστώ από αυτούς τους ταξιδιώτες όσο το δυνατό νωρίτερα. 

                                            11
Στο πάρκινγκ μπροστά από το μοναστήρι της Ζίτσα ήταν μερικά αυτοκίνητα και μια μεγάλη ομάδα τουριστών που περιεργάζονταν το μοναστήρι και την περιοχή του. Οδήγησα το αυτοκίνητο μέχρι μέχρι τη μπροστινή πλευρά ως τον τοίχο του μοναστηριακού περιβόλου. Βγήκα από το αυτοκίνητο να ανοίξω την πόρτα, για να μπορέσουν να βγούνε  ο καλόγερος και η καλόγρια. Αλλά και την φορά αυτή δεν με λυπηθήκανε. Όταν κοίταξα μέσα στο αυτοκίνητο, μέσα σε αυτό δεν υπήρχε πλέον κανένας. 
Έτρεμα πάλι από το φόβο. Το βλέμμα μου πέταξε από την ανοιχτή πόρτα ως την πόρτα που ήτανε ακόμα κλειδωμένη. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Κοίταξα πάλι μερικές φορές με πολύ μεγάλη προσοχή, αλλά στο αυτοκίνητο δεν υπήρχε κανένας. Η απιστία, ο φόβος και ο τρόμος με διαπέρασαν με μιας με όλη τους τη δύναμη. Η αβεβαιότητα στον εαυτό μου εξωτερικεύεται πέρα από κάθε μέτρο, φοβήθηκα μήπως έχασα τα λογικά μου. 

Για να διαψεύσω τον εαυτό μου γι΄αυτή του την αίσθηση άρχισα να δαγκώνω τα χέρια μου, να τραβάω τα μαλλιά μου και να χτυπάω το πρόσωπο μου χωρίς μέτρο. 

                                                12
Μέσ΄τα βάσανα μου δεν αντιλήφθηκα ότι μαζεύτηκε γύρω μου ο κόσμος που είχε έλθει στο μοναστήρι της Ζίτσα.Μέσα στην ταραχή μου άκουσα να με ρωτούν ορισμένοι άνθρωποι από το πλήθος τι μου συνέβη; Γιατί χτυπιέμαι και δαγκώνομαι; Η κατάσταση μου ήταν απογοητευτική. Έτρεμα όπως σε πυρετό και τους απάντησα: <<Φύγετε, άνθρωποι από μένα!>>. Βγήκα από αυτό τον ανθρώπινο κλοιό, απομακρύνθηκα για να συγκεντρωθώ και να τακτοποιήσω σε κάποιο βαθμό τις σκέψεις μου.
Στη μοναξιά μου κοίταξα το ρολόι  και ήταν 11.30 η ώρα. Άρχισα να θυμάμαι κάθε λέξη που είπαν οι συνταξιδιώτες μου, από τότε που τους πήρα στο αυτοκίνητο μέχρι αυτό το μέρος, όπου εξαφανίστηκαν με ανεξήγητο τρόπο. Από όλα όσα έγιναν πιο πολύ με τάραξαν οι τελευταίοι τους λόγοι να μην πω σε κανέναν τίποτε τους τρεις επόμενους μήνες για αυτά που μου συνέβησαν και αυτά που θα μου συμβούν κατά τη διάρκεια της μέρας. Από την υπερβολική συγκίνηση άρχισα να μιλάω στον εαυτό μου δυνατά. 

                                                   13
<<Θεέ, τι μπορεί να μου συμβεί, θα πάω στα Μπάνια, δε θα γευματίσω, αμέσως θα ξαπλώσω για να ξεκουραστώ. Τι θα μπορούσε να μου συμβεί;>> Επαναλάμβανα. <<Ίσως να πεθάνω;>>· κατόπιν θυμήθηκα ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να διηγηθεί αν πεθάνει, και ότι εκείνοι μου είπαν να μη διηγηθώ τίποτα αν δεν περάσουν τρεις μήνες. Αυτό το τελευταίο συμπέρασμα μου ήλθε σαν ένα είδος μικρής παρηγοριάς και κάπως αστεία που μόλις πριν λίγο φοβήθηκα το θάνατο, αλλά στις στιγμές αυτές δεν ήμουν ικανός να κατανοήσω καλύτερα και εξηγήσω στον εαυτό μου όλα αυτά τα αινιγματικά γεγονότα. 
Μετά από σύντομη ανάπαυση, συνέχισα το ταξίδι μου για τα Μπάνια της Ματαρούσκα, αλλά ως τα σήμερα δεν μου έγινε τελείως σαφές πως τόσο ταραγμένος μπορούσα να οδηγήσω το αυτοκίνητο από το μοναστήρι της Ζίτσα μέχρι τα Μπάνια.
Ευτυχώς έφτασα στα Μπάνια χωρίς συνέπειες, αλλά γι΄αυτό ήμουνα τελείως συγχυσμένος και τσακισμένος από τη δυνατή κούραση.

                                                  14
Ήθελε μερικά λεπτά για να γίνει δώδεκα όταν πέρασα δίπλα στο ξενοδοχείο <<Ζίτσα>> και είδα τους ξένους να πηγαίνουν στο εστιατόριο για γεύμα. Δεν αισθανόμουν πείνα, αν και ήταν ώρα φαγητού. Η ανάπαυση μου ήταν πιο απαραίτητη. Πήρα τα πράγματα μου και πήγα στο δωμάτιο μου να ξαπλώσω και να σκεφθώ πιο λεπτομερειακά για ολόκληρο το γεγονός. 
Ξάπλωσα στο κρεββάτι χωρίς να βγάλω τίποτε από πάνω μου, πράγμα αντίθετο με τις συνήθειες μου, όσο αφορά τουλάχιστο την ανάπαυση. Αμέσως αισθάνθηκα πάτημα στο μέσο του στήθους και ακολουθεί κάτι σαν δυνατό και βαθύ τρύπημα με βελόνα  στην ίδια την καρδιά και μετά από αυτό με πιάνει ακαταμάχητη υπνηλία και αμέσως έπεσα σε βαθύ ύπνο. 

Τι έγινε μετά είναι πιο εκφραστικό από κάθε δήλωση. Η πόρτα του δωματίου άνοιξε διάπλατα. Το δωμάτιο ολόκληρο λάμπει. Σ΄αυτό μπαίνει Άγγελος πτερωτός. Είχε εξαιρετική ωραιότητα και μακρυά μαλλιά, δεμένα σε μορφή αλογοουράς. Φορούσε μακρύ λαμπρό φόρεμα και από πάνω άλλο λαμπρότερο αλλά αχειρίδωτο. 

                                                15
Στα πόδια είχε σαντάλια. Ο άγγελος έρχεται σε μένα και λέγει: <<Ντούσαν, σήκω να περπατήσουμε! Σηκώθηκα υπάκουα όταν σκέφθηκα ότι θα κινήσουμε. Ο άγγελος μου λέει και αυτό: Ντούσαν είσαι τυχερός που στάθηκες σήμερα και αποδέχθηκες το Θεό   και πήρες τον καλόγερο και την καλόγρια. Ξέρει ποιόν μετέφερες σήμερα;>>. Σήκωσα τους ώμους και πάνω που ήθελα να απαντήσω ότι δεν ξέρω ο άγγελος μου λέει: <<Μετέφερες τον άγιο απόστολο Πέτρο και την αγία Παρασκευή - την οικογενειακή πάτρωνα !>> Αμέσως θυμήθηκα ότι ο πατέρας μου γιορτάζει την αγία Παρασκευή και μου γίνεται σαφές ποιοι ήταν μαζί μου στο αυτοκίνητο. 
Κατόπιν ο Άγγελος με βγάζει από το δωμάτιο και κινάνε τον ανήφορο στην αριστερή πλευρά από την είσοδο στα Μπάνια, κοιταγμένο  από την κατεύθυνση του μοναστηριού Ζίτσα. Μικρό μέρος του δρόμου το περάσαμε σιωπηλοί. Δεν πέρασε πολύς χρόνος και ο Άγγελος άρχισε να μου μιλά: <<Ντούσαν, εσύ εργάζεσαι, βρίσκεσαι συχνά μαζί με το λαό και λέτε ότι για τον άνθρωπο το παν είναι ότι τρώει, πίνει, ντύνεται και περνάει ενώ είναι ζωντανός, και ότι όταν πεθαίνει του είναι αρκετά μήκους δύο μέτρων και λίγο χώμα από πάνω - και ότι αυτό είναι το παν.

                                               16
Μάθε, Ντούσαν, ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ζωής, αλλά πόλη και σταθμός μέσα από τα οποία πρέπει να περάσει ο άνθρωπος. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από γη και του εμφύσησε Πνεύμα άγιο και έγινε ο άνθρωπος ψυχή ζωντανή>>.
Ο Άγγελος μου τελείωσε  αυτή τη διήγηση όταν φθάσαμε στην κορυφή του βουνού. Την ίδια ώρα χαμήλωσε μπροστά μας πυκνό σύννεφο που μέσα του με έβαλε ο Άγγελος και γρήγορα άρχισε να υψώνεται. Ενώ μας μετέφερε το σύννεφο με τον τρόπο αυτό, ο Άγγελος συνέχισε να μου μιλάει: <<Ντούσαν, με την ευγενική καρδιά σου, που αγαπά την δικαιοσύνη και την εντιμότητα, βρήκες μεγάλο έλεος ενώπιον του Κυρίου, για να σου δειχθεί ο ορθός δρόμος της σωτηρίας>>. Μετά από αυτά τα λόγια το σύννεφο στάθηκε και ο Άγγελος μου είπε πάλι: <<Κοίτα τη Γη>>. Κοίταξα και εκείνος μου λέει: <<Τι βλέπεις;>> Είπα: <<Βλέπω όλη τη γήινη σφαίρα, τα κράτη, τις πόλεις, τα χωριά, τα ποτάμια, τη θάλασσα, τα ζώα, τους ανθρώπους και τα πρόσωπα τα αναγνωρίζω καλά!>> 

                                                17
Κατόπιν γύρισα προς τον Άγγελο και είδα ότι πίσω του ήταν παρατεταγμένες σε τρεις σειρές  άγγελοι με σάλπιγγες στα χέρια. Ακτινοβολούσαν από την ασυνήθιστα μεγάλη λαμπρότητα. Είναι αδύνατο να περιγραφεί η ωραιότητα αυτών των αγγέλων. 
Ο οδηγός - Άγγελος μου τότε μου είπε: <<Ντούσαν, κοίτα προς τη Γη και στο σήμα της σάλπιγγας των Αρχαγγέλων, θα δεις πως θα είναι η ανάσταση των νεκρών όταν θα έλθει ο Κύριος Ιησούς Χριστός στη Γη να κρίνει ζώντες και νεκρούς!>>. Όταν κοίταξα προς τη Γη, οι Αρχάγγελοι σάλπισαν και άρχισαν τη στιγμή εκείνη να ανοίγονται οι τάφοι σε όλη τη γήινη σφαίρα και να βγαίνουν απ΄αυτούς οι νεκροί. Είχα εκπλαγεί, αλλά η έκπληξη μου έγινε ατελείωτη, όταν είδα άνδρες, γυναίκες και παιδιά πως εξέρχονται από ποτάμια, θάλασσες λίμνες,  φωτιά και στόματα ζώων και με πολλούς άλλους τρόπους, με τους οποίους είχαν φύγει από τη γήινη ζωή. βουβάθηκα από το  θαύμα αυτό, αλλά  ο Άγγελος - οδηγός μου διευκρινίζει: 

                                                  18
<<Ντούσαν, γιατί θαυμάζεις!  Ο καθένας  θα επιστρέψει στη ζωή με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο τελείωσε τη ζωή του στη ζωή στο άκουσμα της σάλπιγγας, ανεξάρτητα αν τους κατάπιε το νερό, τους έκαψε η φωτιά, τους έφαγαν τα θηρία... όλα είναι δυνατά στο Θεό, γιατί σ΄Αυτόν δεν υπάρχουν νεκροί, σ΄Αυτόν είναι όλοι ζωντανοί!>>.
Πιο πολύ θαύμασα όταν είδα στο μέτωπο κάθε κεφαλιού από ένα χαρτί στο μέγεθος μισού τυπογραφικού, πάνω στο οποίο ήταν κάτι γραμμένο και σ΄άλλο πιο λίγο, σ΄άλλο πιο πολύ. Σκέφθηκα τι θα μπορούσε να είναι γραμμένο στο μέτωπο καθενός; Ο Άγγελος - οδηγός μου απάντησε και αυτή τη φορά χωρίς να τον ρωτήσω: <<Αυτά είναι τα έργα που έπραξαν ενόσω ζούσαν στη γη και με αυτά τα έργα παρουσιάζονται στον Κύριο Ιησού Χριστό και με βάση αυτά  θα τους κρίνει!>> Ανέφερε ότι είναι αυτού και οι σκέψεις τους γραμμένες και ότι τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί. Ανάμεσα στους σηκωμένους από τους τάφους είδα και συγγενείς μου, φίλους γείτονες και πολλούς γνωστούς  από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

                                                 19
Άπλωναν τα χέρια, κάτι έλεγαν αλλά δεν μπορούσα να ακούσω τα λόγια τους. Από τους συγγενείς και τους γνωστούς συμπέρανα ότι είναι σε οικογενειακές ομάδες, γιατί οι συγγενείς στέκονταν οι μεν δίπλα στους δε. Κατόπιν ο Άγγελος  - οδηγός μου είπε: <<Τώρα θα προχωρήσουμε πιο πέρα, αλλά θα επιστρέψουμε στο ίδιο μέρος>>.
Μετά τα λόγια αυτά το σύννεφο μας μεταφέρει προς την ανατολή και όλο και πιο ψηλά. Μόλις κινήσαμε είδα πλήθος ανθρώπων σαν σκιές ιπτάμενες να κινούνται γύρω μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Διακρίνονταν καθαρά τα χέρια,  τα πόδια το κεφάλι - ολόκληρο το πρόσωπο. Σκέφθηκα σαν τι λαός να είναι αυτός; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που κινούνται στο διάστημα; 
Μπαίνοντας στη  σκέψη μου ο Άγγελος - οδηγός μου απαντά: <<Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, αλλά ανθρώπινες ψυχές και επειδή ο Θεός είναι φως και ο άνθρωπος πλάστηκε από γη, ο Θεός του εμφύσησε το Πνεύμα Του και έγινε ο άνθρωπος ψυχή ζώσα· για το λόγο αυτό και οι ψυχές είναι φωτεινές. 

                                                       20
Η ψυχή που βγαίνει από τον άνθρωπο περιέχει: όραση, ακοή, ομιλία, μνήμη, αισθήματα και ακόμη μερικές άλλες ιδιότητες που είχε ενώ ήταν στο σώμα.  << Μου είπε ακόμη ότι η ψυχή  βρίσκεται σε κάθε μικρό τμήμα του ανθρώπινου σώματος και ότι κινεί ολόκληρο τον οργανισμό. Δεν υπάρχει ψυχή, δεν υπάρχει ζωή στο σώμα. 
Κατόπιν μου εξηγεί και τούτο ότι όταν η ψυχή βγαίνει από το σώμα σε σαράντα μέρες περνά πάλι όλη την ανθρώπινη ζωή της. Τις δείχνονται όλα όσα έκανε, είπε σκέφθηκε... και μετά τις σαράντα μέρες υψώνεται στον ουρανό - προς κρίση και πηγαίνει στο μέρος που της αρμόζει.
Με αυτό τελείωσε η θεώρηση της ανάστασης των νεκρών και η συζήτηση για τις ανθρώπινες ψυχές και το σύννεφο μας μεταφέρει παραπέρα προς τις ανώτερες σφαίρες. 
Ταξιδέψαμε μέσα στο διάστημα που μόνο γενικά αναφέρω γιατί δεν είμαι σε θέση, ούτε είναι δυνατό, να περιγράψω πως φαίνεται. Η περίπλοκη και φοβερή του όψη μου προξενούσε αδιάκοπα απερίγραπτο φόβο, και γι΄αυτό ήμουν συνεχώς κολλημένος στον Άγγελο μου.

                                                  21
Αυτά τα βάσανα μου εξαφανίσθηκαν κατά μεγάλο μέρος, όταν φθάσαμε σε ένα ωραίο καθαρό μέρος, όπου υπήρχε ένας μεγάλος περίβολος, κάτι σαν τοίχος που δεν φαίνονταν ούτε η αρχή ούτε τι τέλος του. Στον τοίχο αυτό υπήρχε πύλη με το σχήμα Σταυρού. Στα δεξιά αυτής της εισόδου στέκονταν άγγελος φρουρός. Αυτός ο περίβολος, ιδιαίτερα δε η πόλη, είχαν εξαιρετική και λαμπρή διακόσμηση. 
Σ΄αυτό το σταθμό ή τη στάση, δεν ξέρω πως να ονομάσω αυτό το μέρος, υπήρχαν πολλές από εκείνες τις ψυχές που είδα ενώ κινούμασταν μέσα στο διάστημα. Άλλες ήταν περισσότερο και άλλες λιγότερο φωτεινές. Γύρω τους υπήρχε αγγέλων, ιδιαίτερα δε πολλοί δαίμονες σε διάφορες τερατοειδείς μορφές. Οι δαίμονες προσπαθούσαν να εμποδίσουν τις ψυχές στις οποίες ο άγγελος της πύλης επέτρεπε να περάσουν μέσα. Απ΄όλα όσα είδα, τίποτε δεν μπορούσα να καταλάβω. Αναρωτιόμουν: γιατί μερικές ψυχές στέκονται σε ομάδες; Γιατί αυτό, γιατί εκείνο; Αλλά πάλι ο Άγγελος - οδηγός χωρίς ερώτημα μου απαντά: 

                                               22
<<Ντούσαν, δε θα μπορούσες να τα υπομείνεις, όταν σου λέγονταν όλα>>. Κατόπιν ο Άγγελος - οδηγός με οδηεεί μέσα από την πύλη. 
Ο δρόμος απ΄αυτή ως την επόμενη πύλη είναι ολόισιος σαν βέλος και πολύ στενός. Δεξιά και αριστερά από τα όρια του δρόμου, σε όλο του το μήκος, βγαίνει στο άπειρο φοβερή άβυσσος,  απότομη και βαθιά. Έτσι είναι όλοι οι χώροι που μεσολαβούν ανάμεσα στους σταθμούς αυτούς, μόνο ο δρόμος που όπως πάει από ένα σταθμό στον άλλο γίνεται και πιο στενός για να καταλήξει πριν από την τελευταία πύλη να έχει το πλάτος ενός ανθρώπινου ποδιού. 
Μετά από σύντομο ταξίδι φθάσαμε στο δεύτερο σταθμό, ακόμη πιο ωραίο και λαμπρό από τον προηγούμενο. Και εδώ υπήρχαν ψυχές και οι συνοδοί τους άγγελοι και ο άγγελος φρουρός στην πύλη. Εδώ οι δαίμονες προσπαθούν με περισσότεροι δύναμη να εμποδίσουν τις ψυχές που τους επιτράπηκε η είσοδος  μέσα από την πύλη. Με όλες τους τις δυνάμεις τους προσπαθούν να τις αποσπάσουν προς κάποια άλλη πλευρά, αλλά χωρίς επιτυχία, γιατί οι ψυχές που πήραν άδεια να περάσουν μέσα από την σταυρόμορφη πύλη, μπροστά απ΄αυτή απαλλάσσονται από τις επιθέσεις  των δαιμόνων και περνούν.

                                                    23
Ο Άγγελος - οδηγός μου και εγώ περάσαμε μέσα από όλες τις πόρτες. Όλοι οι σταθμοί διέφεραν μεταξύ τους. Κάθε επόμενος σταθμός ήταν πιο ωραίος από τον προηγούμενο, οι άγγελοι που στέκονταν δίπλα στην είσοδο ήταν διαφορετικά ντυμένοι και οι είσοδοι πιο λαμπρές όσο πάμε από τον πρώτο προς τον τελευταίο σταθμό. 
Στην πύλη του τελευταίου σταθμού στέκονταν πανώριος νεαρός όμοιος με τον Άγγελο - οδηγό μου.  Στο αριστερό χέρι κρατούσε κάποιο βιβλίο και στο δεξί ξίφος. Μας χαιρέτησε προκύπτοντας ευχάριστα και εμείς περάσαμε μέσα και από την τελευταία πύλη. Εδώ το πέρασμα ήταν και το πιο στενό.
Μόλις περάσαμε αυτήν την πύλη αμέσως βρεθήκαμε σε τεράστιο φως. Μέχρι την τελευταία πύλη υπήρχε συνηθισμένο γήινο φως, ενώ η διαφορά ανάμεσα σ΄αυτό το νέο φως και το συνηθισμένο γήινου φως είναι τόσο μεγάλη, σαν τη διαφορά ανάμεσα στην πιο ηλιόλουστη μέρα και την σκοτεινότερη νύχτα.

                                                       24
Απορημένος από το ισχυρό φως άρχισα να γυρίζω αναζητώντας με τα μάτια τον ήλιο, αλλά ο Άγγελος - οδηγός μου εξηγεί ότι περάσαμε το Ηλιακό σύστημα και ότι βρισκόμαστε στο θόλο της ουράνιας Βασιλείας. Μου είπε ότι από το Πρόσωπο του Θεού ακτινοβολούν οι ουρανοί και ότι εδώ δεν υπάρχει ποτέ νύχτα, αλλά συνεχώς μέρα.
 Ο φόβος και ο τρόμος που με ακολουθούσαν σχεδόν αδιάκοπα μέχρι το μέρος αυτό, εξαφανίστηκαν με μιας και την ίδια στιγμή με γέμισαν αισθήματα ανέκφραστης ηρεμίας και ευχάριστης χαράς.
Από τα ύψη του ουράνιου θόλου κοίταξα κάτω τη μεγαλόπρεπη εικόνα τεράστιας αχανούς πόλης. Σπίτια, ναοί, πάρκα και άλλες αναρίθμητες ουράνιες ομορφιές ήταν σκόρπια στον αχανή αυτόν ουράνιο χώρο. Όλα έλαμπαν και ακτινοβολούσαν από ασυνήθιστη λάμψη. Την προσοχή μου τράβηξαν και δύο τεράστια ποτάμια, που ρέουν αργά μέσα απ΄την πόλη αυτή. Στο ένα από τα δύο αυτά ποτάμια κίτρινο, ενώ στο άλλο λευκό υγρό.

                                                25
Ο Άγγελος - οδηγός μου αντιλήφθηκε και τη φορά αυτή τη σύγχυση μου και μου εξηγεί ότι πρόκειται για μέλι και γάλα. 
Ενώ κοιτούσα αυτά τα ποτάμια, παρατήρησα ότι απ΄αυτά διακλαδίζονται πολυάριθμα, πάρα πολύ μικρά ποταμάκια 
που στη ροή τους προσεγγίζουν όλα τα φυτά και έτσι τα ποτίζουν.
Κάτω από την εντύπωση αυτού του θεάματος, αισθάνθηκα κάποιο φτερούγισμα στην ψυχή μου, που με γέμισε με τέτοια ανάταση που τα χέρια μου ασυναίσθητα εκτάθηκαν  προς αυτή την κατεύθυνση. Η επιθυμία να τα αγγίξω όλα αυτά, να τα χαϊδέψω, ήταν τόσο μεγάλη, αλλά ο Άγγελος - οδηγός μου με τραβά και γρήγορα κατεβήκαμε σ΄αυτό το υπέροχο μέρος.
Στην έκπληξη μου και τη χαρά μου δεν υπήρχε τέλος όταν είδα όλα όσα μας περιέβαλαν. Δεν ήξερα που να πρωτοκοιτάξω . Δίπλα μας και παραπέρα, μέχρι που μπορούσε να φθάσει το μάτι,  έπαλλε  τέτοια ζωή που δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς, ούτε και να δει σε κάποιο άλλο τόπο έξω από τον Παράδεισο. 

                                             26
Το έδαφος στον Παράδεισο ήταν σαν γυάλινο και καθαρό σαν κρύσταλλο και εκείνα τα μικρούτσικα ρυάκια κυλούσαν κάτω από το έδαφος σαν μικρά υποβρύχια.
Γύρω μας σε διαφορετικές αποστάσεις υπήρχαν ωραιότατα σπίτια ποικίλων μεγεθών και μορφών. Το καθένα ήταν τόσο περίτεχνα διακοσμημένο,  που η διακόσμηση έμοιαζε με λεπτεπίλεπτο κόσμημα. Στα παραδείσια αυτά σπίτια ιδιαίτερα τονίζονταν οι στέγες, που σε κάποιο βαθμό μου θύμιζαν τις στέγες των ρωσικών εκκλησιών με τους πολλούς τρούλους. Αυτή την πανέμορφη αρχιτεκτονική την ομόρφαινε  πιο πολύ το φως, που έλουζε εξωτερικά όλες τις επιφάνειες.
Γύρω απ΄αυτά τα ουράνια παλάτια απλώνονταν τεράστια πάρκα γεμάτα από ωραιότατα δένδρα και λουλούδια. Σ΄αυτό το περιβάλλον των λουλουδιών όλα μύριζαν ακατάληπτα ευχάριστα και τα αρώματα αυτά μεταφερμένα από ανεπαίσθητη αύρα απλώνονταν προς όλες τις πλευρές. Με θαυμασμό παρατηρούσα το πως κάποιο λουλούδι ανθίζει αδιάκοπα, αλλάζει χρώματα προσωρινά, και με τα χρώματα και καινούργια μεθυστικά αρώματα.

                                                        27
Μαζί με αυτά τα φυτά είδα και πολλά διαφορετικά καρποφόρα δένδρα, στολισμένα με καρπό σαν με ωραιότατα γαϊτάνια. Οι καρποί αυτών των οπωροφόρων είναι υπερβολικά μεγάλοι και γεμάτοι με χυμό, που ορατοί κινούνταν και έρεαν μέσα τους. Ο Άγγελος - οδηγός μου εξηγεί ότι τα δένδρα καρποφορούν δώδεκα φορές το χρόνο.
Εκτός  από τα οπωροφόρα δέντρα είδα πολλά κλήματα, ιδιαίτερα δίπλα στα ποτάμια, αλλά και δίπλα στα σπίτια. 
Με τη σαφή πράσινη φυλλωσιά και τα κόκκινα σταφύλια, αυτοί οι αμπελώνες άφησαν σε μένα την εντύπωση της πιο βαθιάς   ημερωσύνης.  Σ΄αυτά και άλλα μέρη του Παραδείσου, όπου με οδήγησε ο Άγγελος - οδηγός μου, είδα πολυάριθμο κόσμο όλων των ηλικιών.
Ή θέα των γεροντότερων ήταν εξαιρετικά ευχάριστη και θαυμαστή. Από τα γεροντικά τους χαρακτηριστικά κρατήθηκαν μόνο τα ασπρισμένα μαλλιά και τα πολύ κυματιστά γένια, ενώ τα πρόσωπα τους είχαν μεταμορφωθεί σε πρόσωπα νεαρών.
Απ΄αυτά τα αγαπητά πρόσωπα, ακόμη περισσότερο θαύμασα τα παιδιά, που σε πολλά ήταν εξομοιωμένα με τους αγγέλους.

                                                   28
Τα κοίταζα πως διασκεδάζουν μέσα στα πάρκα και άλλα πολλά μέρη με διάφορα παιχνίδια. Πολλά απ΄αυτά έκαναν μικρά στεφάνια και άλλα κοσμήματα από λουλούδια και τα πουλιά κατέβαιναν στους ώμους, κουνούσαν τα φτερά τους, κελαηδούσαν και με την ήρεμη παρουσία τους μεγαλύναν τα παιχνίδια τους.
Διέκρινα ότι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι ήταν διαφορετικά ντυμένοι. Τα ενδύματα τους  έλαμπαν και είχαν διαφορετικό χρώμα, κόψιμο καθώς και άλλα χαρακτηριστικά προσαρμοσμένα και εναρμονισμένα με θεϊκό τρόπο ανάλογα με τις υπηρεσίες τους. Γύρω από τα κεφάλια έφεραν φωτοστέφανα πιο μικρά από αυτά των αγγέλων και των αγίων.
Για την καθαρή και θεάρεστη ζωή τους στη γη ο Θεός τους χάρισε στον Παράδεισο όλες τις ευχαριστήσεις.
Μαζί με αυτούς τους κατοίκους του Παραδείσου υπήρχαν και αναρίθμητοι άγγελοι. Η τελειότητα και η ομορφιά των αγγελικών προσώπων δεν είναι δυνατό να γίνει κατανοητή.
Τα πρόσωπα τους έλαμπαν δυνατότερα από τον ήλιο και από τα φορέματα τους χυνόταν φως σαν αστραπές.

                                                  29
Οι άγγελοι έκανα παρέα και με τους νεώτερους και με τους γεροντότερους και σε πολλά μέρη δόξαζαν με ύμνους από κοινού τον Κύριο.
Προχωρώντας μέσα στον Παράδεισο, παρέλυσα από τον όλο και μεγαλύτερο θαυμασμό. Ο Άγγελος - οδηγός μου και εγώ περπατούσαμε ασυνήθιστα ελαφρά και κατά διαστήματα πολύ γρήγορα. Κάποια στιγμή φθάσαμε σε τόπο θαυμάσιας ομορφιάς. Αυτό το μέρος ξεπερνούσε σε φωτεινότητα και διακόσμηση όλα όσα είχα δει προηγουμένως  στον Παράδεισο. 
Στον τόπο αυτό πολύ κοντά μας - μπροστά μας από το δεξί μας μέρος ήταν παρατεταγμένοι σε μακρυά ευθεία σειρά οι ανώτερες αγγελικές τάξεις. Με τον ίδιο τρόπο στα αριστερά μας ήταν παρατεταγμένοι πολλοί εκλεκτοί του Θεού. Και η μια και η άλλη σειρά παρουσίαζαν μικρά κενά για να αναγνωρίζονται σαφέστερα οι ομάδες και οι τάξεις, πράγμα που συμπέρανα αργότερα. Για την ωραιότητα αυτών που είδαν τα μάτια μου δεν είναι δυνατό να ευρεθούν λέξεις άξιες για να τα περιγράψουν όλα.

                                                     30
Μπροστά σ΄αυτή τη συγκέντρωση ο Άγγελος  - οδηγός μου βραδύνει το βάδισμα, γυρίζει προς τη δεξιά πλευρά και αρχίζει με το χέρι να μου δείχνει και να μου εξηγεί: 
<<Αυτοί είναι οι άγγελοι, αυτοί οι αρχάγγελοι>>. Κατόπιν στρέφεται προς την αριστερή πλευρά και λέει: <<Αυτοί είναι  οι όσιοι, αυτοί είναι οι ερημίτες>>. Μετά γυρίζει προς την δεξιά πλευρά και συνεχίζει: Αυτά είναι τα Χερουβείμ και αυτά τα Σεραφείμ>>. Πάλι ο Άγγελος - οδηγός μου στρέφει προς την αριστερή πλευρά  και δείχνει με το χέρι λέγοντας: <<Αυτοί είναι οι μοναχοί και αυτοί οι μάρτυρες που μαζί βασανίστηκαν για τον Κύριο Ιησού Χριστό και αξιώθηκαν την ουράνια δόξα>>. Κατόπιν στρέφει πάλι προς την αριστερή πλευρά και λέει:  <<Αυτοί είναι οι απόστολοι>>. Εδώ ο Άγγελος - οδηγός μου σταμάτησε να μου εξηγεί, γιατί από την ομάδα των αποστόλων ξεχωρίζει ο   άγιος απόστολος Πέτρος και σταματά μπροστά μας. Ταυτόχρονα από την αριστερή πλευρά εμφανίζεται η αγία μητέρα Παρασκευή και έρχεται δίπλα στον απόστολο Πέτρο. 

                                               31
Οι ταξιδιώτες που τη μέρα αυτή μετέφερα από τα Κράλιεβο ως τη Ζίτσα στέκονταν μπροστά μας στην μεγαλύτερη δόξα και λαμπρότητα. Στα κεφάλια τους φορούσαν ακτινοβόλα στέμματα και πάνω από το φόρεμα ενδυμασίες που λαμποκοπούσαν από τον ακατάληπτο διάκοσμο και την επιβλητική λαμπρότητα. Πάνω από το δεξιό ώμο και το στήθος είχαν στεφάνια απερίγραπτης ομορφιάς, που τους στόλιζαν σαν ένα είδος παρασήμων, Η παραδείσια πολυτέλεια ήταν πάνω τους πλήρης.
Ενώ ο Άγγελος - οδηγός μου με οδηγούσε ανά τον Παράδεισο ούτε μια στιγμή δεν μου πέρασε από το νου ότι θα τους ξαναδώ. Τώρα ξαφνιασμένος από την συνάντηση αυτή και τη θέα τους, τους κοίταζα με περηφάνια, χωρίς να παίρνω τα μάτια μου από πάνω τους. Απ΄αυτή την πνευματική μου απόλαυση με απέσπασαν τα λόγια του αγίου αποστόλου Πέτρου. <<Ξέρεις, Ντούσαν, ποιους μετέφερες σήμερα; >> Χωρίς να κρύβω τη χαρά του απάντησα μέσα στη μεγαλύτερη πνευματική ανάταση: <<Ξέρω!>> Συνεχίζοντας  το διάλογο ο απόστολος μου λέει: <<Από σήμερα να μην είσαι πλέον άπιστος άνθρωπος, αλλά πιστός και να βαπτιστείς στο όνομα του Πατρός και Υιού και Αγίου Πνεύματος>>.

                                         32
Κατόπιν ο απόστολος Πέτρος σταυροκοπήθηκε, δείχνοντας μου πως πρέπει να κάνω το σημείο του Σταυρού.
Κάποτε, ενώ ήμουν παιδί, το σημείο του Σταυρού το έκανα από το μέτωπο ως το πηγούνι. Διδαγμένος από το παράδειγμα του αποστόλου Πέτρου. αμέσως κατάλαβα πως  νωρίτερα δεν έκανα το σταυρό μου σωστά και πως πρέπει να τον κάνω στο μέλλον. Ο απόστολος  επειδή αισθάνθηκε ότι σκέφτομαι για το σημείο του Σταυρού περίμενε λίγο και συνέχισε να με συμβουλεύει: <<Μέσα στην προσευχή να επικαλείσαι όλους τους αγίους, τους προφήτες,  τους αποστόλους, τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και πάνω απ΄όλα τη Μητέρα του Θεού, την Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία, γιατί η δόξα και η τιμή της είναι μεγαλύτερη από όλων των αγγέλων στον ουρανό. Αυτή είναι ταχεία βοηθός σ΄αυτούς που επικαλούνται τη βοήθεια της με πίστη και προσευχή! Από σήμερα πρέπει να ξεχάσεις τις συνήθειες που είναι βαθιά ριζωμένες μέσα σου, αλλά να γιορτάζεις την οικογενειακή σου γιορτή - την αγία Πέτκα - Παρασκευή, που προσεύχεται για όλους που την γιορτάζουν>>· και μου τη δείχνει με το χέρι·

                                           33 
<<Αυτά που είδες, Ντούσαν, και αυτά που ακόμη θα δεις - που θα σου δείξει ο Άγιος Αρχάγγελος Γαβριήλ - μακάριος εσύ - οι δικοί σου και όλοι εκείνοι που πιστεύουν σε σένα, αλλά αυτό δε θα είναι αρκετό αν μετά απ΄αυτό δεν πάρετε το δρόμο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Και σε΄σένα, Ντούσαν, το λέω ότι μπορείς να εκμεταλλευθείς τη λίγη ζωή που σου έμεινε και να σωθείς με νηστεία και προσευχή και αν κρατήσεις ως το τέλος όλες τις εντολές του Θεού.
Η σοβαρότητα των λόγων του μεγάλου αποστόλου έκανα βαθιά εντύπωση στην ψυχή μου. Κάτω από την επενέργεια αυτής της εντύπωσης καθόμουν ακίνητος στην ίδια θέση, απ΄όπου κοίταζα και άκουγα τις λαμπάδες του Θεού. Την κατάσταση μου αυτή έλυσε ο άγιος αρχάγγελος Γαβριήλ με τη συνέχιση των εξηγήσεων: <Αυτοί είναι οι προφήτες του Θεού και αυτοί οι μεγαλομάρτυρες>>.

                                                  34
Έτσι μου τους παρουσίασε όλους με τη σειρά, και αυτοί σε κάθε παρουσίαση χαμογελούσαν ήρεμα και υποκλίνονταν ελαφρά.
Αμέσως μετά τη συνάντηση αυτή ο Άγγελος - οδηγός με οδηγεί πιο πέρα στον Παράδεισο. Συμπληρωματικά να μνημονεύσω ότι με τα μάτια έβλεπα σε τεράστια απόσταση. Σε μεγάλες αποστάσεις ξεχώριζα τις πιο μικρές λεπτομέρειες, σαν να τις έβλεπα από κοντά. Στον Παράδεισο έβλεπα πολύ καλύτερα και μακρύτερα, παρά όταν κοίταζα από τα σύννεφα την ανάσταση των νεκρών.
Ο Κύριος μου δώρισε αυτή την ιδιότητα για να την έχω όσο μου δείχνονταν ο πνευματικός κόσμος.
Προχωρώντας μέσα στον Παράδεισο είδα αναρίθμητους πανέμορφους ναούς φτιαγμένους από χρυσάφι και πολύτιμους λίθους. Οι πόρτες όλων των ναών δίπλα στους οποίους περάσαμε ήταν διάπλατα ανοιγμένες και από μέσα ακούγονταν πως βούιζαν οι μεγαλοπρεπείς λειτουργίες, που τις συνόδευαν τα άσματα των χορών των αγγέλων, των αρχαγγέλων και των αγίων.

                                                          35
Οδηγώντας όλο και παραπέρα ο Άγγελος - οδηγός μόνο που μου βράδυνε  σε μερικά σημεία το βήμα,  όσες φορές ήθελα να δω κάτι καλύτερα, αλλά πουθενά δεν σταματούσε. Δεν ξέρω πόσο πήγαμε έτσι, όταν τελείως ξαφνικά ο Άγγελος οδηγός βράδυνε τόσο το βήμα σαν να είχαμε σχεδόν σταματήσει. Μπροστά μας τη στιγμή εκείνη φάνηκε σε τεράστια απόσταση κάποιο ύψωμα και πάνω του μεγάλος Σταυρός. Στο Σταυρό είδα τον Εσταυρωμένο Κύριο και πάνω από το Σταυρό μεγάλο περιστέρι με απλωμένα τα φτερά. Από τον ίδιο το Σταυρό πήγαζε προς όλες τις πλευρές ακτινωτά εκτυφλωτικό φως, ενώ στη ρίζα του είδα μαζεμένους πολλούς πολυπτέρυγους αγγέλους, αρχαγγέλους, αποστόλους προφήτες και αγίους πως στέκονται και δοξολογούν τον Εσταυρωμένο Κύριο. Πίσω από το Σταυρό είδα μερικές τεράστιες εκκλησίες και μερικά ακόμη άλλα κτήρια.
Όλα αυτά που είδα ήταν τόσο λαμπρά, εορταστικά και διακοσμημένα που βουβάθηκα απ΄αυτή την ουράνια δύναμη.
Ο Άγγελος - οδηγός με σταματά και μου λέει <<Εκεί είναι Ντούσαν, ο θρόνος του Κυρίου. Δεν είσαι άξιος να πας παραπέρα>>.  

                                                      36
Κατόπιν ο Άγγελος με γυρίζει πίσω και γρήγορα βγήκαμε από τον Παράδεισο.
Στο μέρος όπου με έβγαλε ο Άγγελος - οδηγός μου μας υποδέχεται σύννεφο, στο οποίο μπήκαμε και αυτό μας μετέφερε κάπου προς τα δυτικά. Αυτή τη φορά δεν είδα από το σύννεφο προς τα πού κινούμαστε. 
Είχα την εντύπωση ότι δεν ταξιδέψαμε πολύ προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί ξαφνικά το σύννεφο αλλάζει κατεύθυνση κίνησης και άρχισε κατεβαίνοντας ταχύτατα να μας αφήνει σε κάποιο φαράγγι. Κάπου μακρυά σ΄αυτή την άβυσσο σταμάτησε το σύννεφο, βγήκαμε και ο Άγγελος - οδηγός με εισάγει σε κάποιο σκοτεινό μέρος. Ήδη στα πρώτα βήματα το σκοτάδι έγινε τόσο πυκνό, τόσο μαύρο που κανένα σκοτάδι να μην του παραβγαίνει. Από το βάθος αυτού του ερέβους μας χτύπησε τρομερή βρώμα, από την οποία μόλις που ανέπνεα. Αισθανόμουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι φοβερό, αλλά δεν ήξερα τι θα μπορούσε να είναι αυτό. Φόβος και τρομάρα με κατέλαβαν σε μεγάλο βαθμό και κόλλησα στον Άγγελο - οδηγό, για να με προστατεύσει και διαφυλάξει σε αυτό το φοβερό ταξίδι.

                                                                  37
Οι υποψίες μου επαληθεύτηκαν γρήγορα, γιατί στο βάθος φάνηκε αχανής φλόγα που καίγονταν με φοβερή φλόγα. Σε σύντομο χρόνο φθάσαμε σ΄αυτό το μέρος και σταματήσαμε  αμέσως μπροστά του. Αργότερα αντιλήφθηκα ότι στεκόμαστε σε κάποιο ψηλό και ατέλειωτο ως προς το μήκος τοίχο, που έφραζε αυτό το μέρος της αιώνιας φωτιάς και των αδιάκοπων τρόμων.
Το θέαμα που με όλη του τη ζωντάνια παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια μας μου θόλωσε μονομιάς το μυαλό και τα παραλυμένα ήδη από τον προηγούμενο φόβο άκρα μου, τώρα κοκάλωσαν τελείως. Τα μάτια μου συστράφηκαν και η κρύα ανατριχίλα που διαπέρασε το παραλυμένο σώμα ήταν το μοναδικό σημάδι ότι ήμουν ακόμη στη ζωή.
Όταν κοίταξα πάλι είδα μπροστά μας όπως σε κρατήρα μανιασμένου ηφαιστείου να κοχλάζει δύσοσμο θειούχο νερό και να ξεπηδά φοβερή φλόγα. <<Αυτή η θάλασσα δεν έχει παντού το ίδιο βάθος. Εκεί που το ύψος της φλόγας είναι σαράντα μέτρα, η θάλασσα είναι βαθύτερη>> μου είπε ο Άγγελος - οδηγός μου.

                                                          38
Σ΄αυτό το αδιανόητο δέος, είδα αναρίθμητα τρομερά ζώα, που δημιουργήθηκαν για να είναι οι ποιο ανατριχιαστικοί βασανιστές. Τεράστια φίδια με ένα ή περισσότερα κεφάλια, συστρέφονται, ορθώνονται και σφίγγοντας τους αμαρτωλούς τους τραβούν στα φοβερά βάθη αυτής της πύρινης θάλασσας. Αυτού είναι και άλλα ζώα με ακόμη φοβερότερη μορφή, που από τα αιματώδη στόματα τους βγαίνουν γυμνωμένα χέρια, πόδια και άλλα μέλη ανθρωπίνων σωμάτων. Ανάμεσα σ΄αυτά σαν σε σφηκοφωλιά σκουλήκια, σκορπιοί και άλλα σιχαμερά ζωύφια, κινημένα από κάποια φθοροποιό ενέργεια, πηδούν αδιάκοπα σαν τρελά, τινάζονται και λυσσωδώς  επιτίθενται στις αμαρτωλές ψυχές σ΄αυτό το μέρος των βασανιστηρίων.
Ακούγονται κραυγές, ξεφωνητά, κλάματα και κοπετός πολλών ανθρωπίνων φωνών. Σ΄αυτή την πύρινη θάλασσα οι ανθρώπινες ψυχές είναι αβοήθητες σαν ψάρια στα ρηχά νερά. Τους επιτίθενται από όλες τις πλευρές αναρίθμητα σμήνη αυτών των θηρίων, που τις δαγκώνουν, τις σπαράζουν, τις ξεριζώνουν και τις κατασπαράζουν ως το τελευταίο κομμάτι. Αυτά τα κατακομματιασμένα και σακατεμένα σώματα παίρνουν πάλι στο σύνολο τους την ανθρώπινη μορφή. 
Κοιτάζοντας αυτό το τρομερό θέαμα, παραλίγο να πέσω σ΄αυτή τη φωτιά από το φόβο, αλλά ο Άγγελος - οδηγός μου με κράτησε και μου είπε: <<Μη φοβάσαι, Ντούσαν!
Τώρα είμαστε στην κόλαση! Αυτά τα φίδια και τα υπόλοιπα σιχαμερά ζωύφια που κολυμπούν σ΄αυτό το θειούχο βραστό νερό τα δημιούργησε ο Θεός  έτσι που να μην μπορεί να τα βλάψει η φωτιά και το βραστό νερό. Αυτά, όπως βλέπεις, αιώνια θα δαγκώνουν, θα τρώνε και θα ρουφάνε το αίμα όλων αυτών των αμαρτωλών.  Όλοι μαζί θα βράζουν και θα ψήνονται σ΄αυτό το πυρ, αλλά ποτέ δεν θα βράσουν ούτε θα ψηθούν.
Το θέαμα των βασανιστηρίων αυτών των αμαρτωλών ήταν ανυπόφορο, και πολλές φορές έκλεισα τα μάτια για να μην τα βλέπω όλα αυτά. Μια στιγμή δεν κρατήθηκα και έστρεψα το κεφάλι προς το σκοτάδι, αλλά, από εκεί, με υποδέχτηκαν μαύρα τέρατα με πύρινα μάτια και ανοιχτά στόματα.

                                                   39
Ουρλιάζοντας, άρχισαν να πετούν γύρω μας με καταπληκτική ταχύτητα και από το τρέξιμο τους τραντάζονταν η κόλαση σαν από το πιο τρομερό αστραπόβροντο.  Καταλαβαίνοντας την κρίσιμη κατάσταση μου ο Άγγελος - οδηγός μου λέει: <<Μη φοβάσαι! Αυτοί είναι δαίμονες, που τους ενοχλούμε. Δεν ανέχονται την παρουσία μας, αλλά δεν τολμούν να μας πλησιάσουν>>. Κατόπιν ο Άγγελος συνεχίζει να μιλά κι άλλο: <<Είδες, Ντούσαν, πως βασανίζονται τώρα, και στο μέλλον έτσι θα βασανίζονται, όλοι όσοι δεν πιστεύουν στο Θεό· όλοι όσοι αρνούνται το όνομα του Θεού· όλοι όσοι προσεύχονται στον ψεύτικο και επινοημένο θεό, γιατί αυτοί το θεό τους τον αγαπούν και τον βλέπουν στα κεφάλια τους, στα σπίτια, στις βίλες, στα αυτοκίνητα, στα κοσμήματα, στην έκφυλη ζωή, στα στομάχια τους. Μαζί μ΄αυτούς θα βασανιστούν και αυτοί που πιστεύουν στο Θεό, αλλά φοβούνται να το πουν δημόσια, αν κάποιος τους ρωτήσει. Αιώνια βασανιστήρια περιμένουν και εκείνους που δε σέβονται τον πατέρα, τη μητέρα και τους πλησίον. 

                                                       40
Εκτός απ΄αυτούς τους αμαρτωλούς θα ευρεθούν σ΄αυτό εδώ το πυρ και εκείνοι που η αμαρτία τους ήταν πιο αγαπητή από την έντιμη  ζωή και αυτοί είναι: οι ψεύτες, οι επίορκοι, οι απατεώνες, οι είρωνες, οι μοχθηροί, οι κακεντρεχείς, οι φθονεροί, οι ληστές, οι εγκληματίες, οι μοιχοί, οι φιλάργυροι και άλλοι όμοιοι τους. Για να μην τα ζήσεις όλα αυτά, είναι απαραίτητο να μετανιώσεις και να εξομολογηθείς για όλα σου τα αμαρτήματα όταν επιστρέψεις στη Γη>>.
Μετά  απ΄αυτά τα λόγια, ο Άγγελος - οδηγός με πιάνει από το χέρι και αστραπιαία με βγάζει από την κόλαση. Στην έξοδο μας περιμένει πάλι το σύννεφο και μας μετέφερε στο ίδιο μέρος απ΄όπου παρατήρησα την ανάσταση των νεκρών. Αυτή τη φορά ήμουν κοντύτερα στη Γη.
Όλος αυτός ο αναστημένος κόσμος που είδα νωρίτερα, τώρα ήταν καταταγμένος σε τρεις μεγάλες ομάδες. Στην πρώτη ομάδα στη δεξιά πλευρά ήταν οι άνθρωποι του φωτός και των χαμογελαστών προσώπων.
Αριστερά απ΄αυτούς, στη δεύτερη ομάδα, στέκονταν οι άνθρωποι των λυπημένων και σκοτεινιασμένων  προσώπων.

                                                41
Αυτοί ήταν πολύ περισσότεροι απ΄αυτούς της προηγούμενης ομάδας. Τελείως αριστερά στην τρίτη ομάδα, ήταν αχανής μάζα ανθρώπων, με πολύ μαύρα και κακούργα πρόσωπα. Όταν κοίταξα καλά αυτούς τους ανθρώπους, ο Άγγελος - οδηγός άρχισε να μου εξηγεί: <<Αυτοί στη δεξιά πλευρά με τα φωτεινά και χαρούμενα πρόσωπα είναι οι δίκαιοι. Αυτούς τους περιμένει ουράνιο βραβείο, γιατί το αξίζουν για την τίμια ζωή τους στη γη. Αυτοί στη μεσαία ομάδα με τα σκοτεινά πρόσωπα, είναι οι αφελείς αμαρτωλοί. Πρόκειται για τους ανθρώπους με τις μικρές αμαρτίες. Γι΄αυτούς πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο και να κάνουμε καλά έργα στο όνομα τους και έτσι θα τους συγχωρεθούν οι αμαρτίες . Στο Θεό τα πιο αγαπητά πράγματα είναι η προσευχή και οι  αγαθοεργίες. Αυτοί που βλέπεις αριστερά στο τέλος είναι οι μεγάλοι αμαρτωλοί. Εξαιτίας της  βρώμικης ζωής  τους στη γη τώρα είναι παραμορφωμένοι  ανάλογα με τις αμαρτίες τους και γι΄αυτές θα ριχθούν στο πυρ το αιώνιο.>>

                                                     42
Ήταν φοβερό να βλέπει κανένας πως φαίνονταν οι μεγάλοι αμαρτωλοί. Το σώμα τους ήταν πρησμένο και είχε τρομερές πληγές. Από τις ανοικτές ζωντανές πληγές τρέχει ακάθαρτο πύο και από τις πληγές σαν σε φωλιές, φίδια και σκουλήκια δαγκάνουν αυτά τα ακάθαρτα σώματα. Από τα ανοικτά τους στόματα κρέμονται πρησμένες γλώσσες, που δεν μπορούν πλέον να τις τραβήξουν μέσα. Όλοι αυτοί κρατούν από κάτι στα χέρια, ανάλογο με τις ασχολίες που είχαν στη ζωή. Οι φουρνάρηδες κρατούν ψωμί, οι χασάπηδες χασαπομάχαιρα, οι ληστές κάννες και πιστόλια που είναι τελείως ματωμένα. Οι μυλωνάδες και οι έμποροι κρατούν ζυγαριές και άλλα ζύγια και δείχνουν πως διαστρέβλωναν τα μέτρα. Φαίνεται ότι ζύγιζαν λειψά και πλούτιζαν με ανέντιμο τρόπο. Αυτού είναι και οι γιατροί, που ζητούσαν από τους ασθενείς τους αμοιβή για να τους θεραπεύσουν και που τους άφηναν να πεθάνουν στα βάσανα τους, όταν δεν μπορούσαν να την πάρουν.  

                                          43
Η τιμωρία χτύπησε και κείνους που ζητούσαν χρήματα για να βάλουν κάποιον σε δουλειά, ή όταν επρόκειτο για γυναίκες ή κορίτσια που τους άρεσαν τις ανάγκαζαν με εκβιασμούς να ζουν πορνικά μαζί τους, και μετά τους έδιναν δουλειά ή τις έβαζαν σε καλύτερη θέση. Είδα επίσης μάγους και μαγγανούς  πως κάνουν μαγικά, σβήνουν άνθρακες, πως κοιτούν τα φλυτζάνια, τις παλάμες, τα χαρτιά - όλα με σκοπό να διαλύσουν γάμους, να ξεχωρίσουν το αγαπητό από το προσφιλές και να συνθέσουν το προσφιλές και το μη προσφιλές. Όλα αυτά τα κάνουν για χρήματα και κοντά στα μαγικά τους παρασκευάσματα στέκονται σωροί χρημάτων. Στην ομάδα αυτών των αμαρτωλών έπεσα πάνω σε πόρνους και πόρνες και κείνες τις γυναίκες που σκότωσαν τα παιδιά τους με διάφορους τρόπους, συνήθως δηλητηριάζοντας τα μόνο και μόνο για να  πορνεύσουν με άλλους άνδρες. Αυτές όπως και όλοι οι πόρνοι είναι σακατεμένοι με μεγάλα πρηξίματα και ζωντανές πληγές. Τα γεννητικά τους όργανα μεγαλωμένα φθάνουν ως τη γη, και πάνω έρπουν στο πύο φίδια και σκουλήκια. Οι γλώσσες τους επίσης κρέμονται έξω και είναι πρησμένες. Εδώ είναι και οι περιπτώσεις βαριάς αιμομιξίας που έκαναν πατέρας με κόρη, μητέρα με γιο και αδελφός με αδελφή. Αυτά είναι φοβερά φρικιαστικά θεάματα!

                                                    44
Ιδιαίτερα παραξενεύτηκα όταν είδα αυτούς που πέρασαν τη ζωή τους σε εκκλησίες και μοναστήρια. Αυτού καταλέγονται επίσκοποι, ιερείς, διάκονοι καλόγεροι και καλόγριες, που με τη φρικιαστική τους θέα δεν διέφεραν από τους εγκληματίες, τους φιλάργυρους, τους πόρνους, τους απατεώνες, τους ψευδομάρτυρες και τους άλλους αμαρτωλούς. 
Μπαίνοντας στις σκέψεις μου ο Άγγελος - οδηγός μου είπε: <<Μην παραξενεύεσαι, Ντούσαν, που κι αυτοί βρίσκονται μαζί με τους πιο μεγάλους αμαρτωλούς. Αυτοί εκούσια ορκίστηκαν μπροστά στο Σταυρό και το Ευαγγέλιο ότι πιστά θα ακολουθήσουν το δρόμο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ότι με τη διδασκαλία τους και το παράδειγμα του, όπως οι άγιοι απόστολοι, θα οδηγήσουν το λαό μαζί τους στο δρόμο του Κυρίου, για να είναι γεμάτες οι εκκλησίες, για να σώζονται οι άνθρωποι. Αλλά αυτοί έκαναν τα αντίθετα. Θα έπρεπε με τη συμπεριφορά τους, με τη ζωή τους, να χρησιμεύουν ως παράδειγμα μίμησης στο λαό, αλλά αυτοί άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν.

                                                                   45
Μίκραιναν τις λειτουργίες, τις βαπτίσεις, τα στέφανα, τις κηδείες, τα μνημόσυνα, τους αγιασμούς των υδάτων, το κόψιμο του γλυκού και άλλες τελετουργίες. Έγιναν φιλάργυροι. Έπαιρναν περισσότερα από τους φτωχούς και τους πιστούς παρά από τους πλούσιους και τους διακεκριμένους στην κοινωνία. Αγαπούσαν τη μοιχεία, τη βλασφημία, το πιοτό, τη γαστριμαργία, το παίξιμο ζαριών, τις βίλες και τα αυτοκίνητα. Ήταν διπλοπρόσωποι και φθονεροί. Υποτιμούσαν ο ένας τον άλλο για να γίνουν αγαπητοί στο λαό. Με τις ενέργειες τους αυτές, ως ιεροί υπηρέτες του Κυρίου, απομάκρυναν πολλούς καλοπροαίρετους ανθρώπους που ερχόταν για προσευχή ή ήθελαν να έλθουν αλλά όταν έβλεπαν την αποκρουστική συμπεριφορά αυτών των ιερωμένων, εγκατέλειπαν την πίστη τους, την εορτή του οικογενειακού πάτρωνα αγίου, τις συνήθειες της θρησκείας τους.
Θυμήσου, Ντούσαν, η απομάκρυνση ανθρώπου από την πίστη ισοδυναμεί με σωματικό φόνο!

                                                     46
Εάν αυτοί οι ιερωμένοι είχαν προσωπικότητα αξιομίμητη, οι άνθρωποι θα προσέγγιζαν το Θεό και θα είχαν σίγουρα σωθεί. Για το λόγο αυτό, αυτοί οι ιερωμένοι, εκτός από τις προσωπικές τους αμαρτίες, πήραν και πλήθος αμαρτιών αυτών που απομακρύνθηκαν από την πίστη και τώρα, εκτός από τις δικές τους, πληρώνουν και των άλλων. Σ΄όποιον δείξει τον ορθό δρόμο της πίστης σ΄έναν αμαρτωλό και αυτός μετανοήσει και γίνει πραγματικός χριστιανός, θα συγχωρηθούν και θα καλυφθούν πολλές παλαιότερες αμαρτίες του. Αυτοί οι αμαρτωλοί ιερωμένοι κατέστρεψαν πολλές ψυχές και γι΄αυτό ο Θεός τους τοποθετεί μαζί με τους πιο μεγάλους ληστές, αλήτες, μοιχούς, φιλάργυρους και άλλους αιματοπότες. Είδες, Ντούσαν, πως φαίνονται οι δίκαιοι και πως οι αμαρτωλοί και έτσι ακριβώς όπως τους είδες θα παρουσιασθούν μπροστά στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό στην Δευτέρα Παρουσία του Θεού και θα κριθούν κατά τα έργα τους!>>
Οι Δίκαιοι είναι επίσης σημειωμένοι με τα επαγγέλματα τους: οι φουρνάρηδες, οι χασάπηδες και οι έμποροι κρατούν τις ζυγαριές τους που βαραίνουν προς το μέρος των αγοραστών, γιατί έδιναν περισσότερο.
                                                       
                                                     47
 Έκαναν ελεημοσύνες,  συλλυπούνταν τους κακοτυχισμένους, τους φτωχούς και τους πεινασμένους τους πότιζαν και τους τάιζαν. Φιλοξενούσαν τους ταξιδιώτες, ήσαν θεοφοβούμενοι, εκτελούσαν τις θείες εντολές. Όλες τους οι αμαρτίες σβήστηκαν με τη μετάνοια, τη νηστεία, την προσευχή, την κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, την ελεημοσύνη και τα άλλα καλά έργα. Αυτοί συγχωρούσαν τους πάντες και ο Θεός τους συγχωρούσε.
Ανάμεσα στους αμαρτωλούς και τους δίκαιους αναγνώρισα τους συγγενείς μου και τους φίλους, αλλά ο Άγγελος - οδηγός με προειδοποίησε: <<Ντούσαν, μη μνημονεύσεις ονομαστικά πως φαίνεται ο καθένας από τους συγγενείς,  τους φίλους και τους γνωστούς, μόνο μπορείς γενικά να πεις πως φαίνονται οι δίκαιοι και πως οι αμαρτωλοί.
Μετά απ΄αυτά τα λόγια του Αγγέλου - οδηγού μου, σάλπισαν  οι αρχάγγελοι και ολόκληρο το θέαμα εξαφανίστηκε. Αμέσως μετά ο Άγγελος - οδηγός μου μου εξηγεί ότι όλοι οι ζωντανοί την ημέρα της Κρίσης θα συμπεριληφθούν στους αναστημένους, εν ριπή οφθαλμού, ότι θα μεταμορφωθούν και θα γίνουν όπως οι αναστημένοι, με γραμμένα τα έργα τους στα μέτωπα τους.

                                                 48
Κατόπιν εξαφανίστηκαν και οι Αρχάγγελοι με τις σάλπιγγες και στο σύννεφο μείναμε μόνο ο Άγγελος - οδηγός μου και εγώ. Σ΄αυτή τη μοναξιά ο Άγγελος - οδηγός συνεχίζει να μου μιλά: <<Ντούσαν, είσαι έντιμος άνθρωπος, έχεις λύπηση για τους άλλους και ευγενική καρδιά, που σε    προφύλαξε να μην κάμεις κακό σε κανένα. Μισείς τους ψεύτες, τους κλέφτες τους διπρόσωπους. Δεν είσαι ειρωνικός. Κανένα χρήμα δεν μπόρεσε να σε εξαγοράσει. Στο Θεό πίστευες μόνο επιφανειακά και αυτό με τον τρόπο που θυμόσουνα από τα παιδικά σου χρόνια. Δεν ήσουν οπαδός της διδασκαλίας ότι ο άνθρωπος έγινε από τη μαϊμού, αλλά απέφευγες να πείσεις, γιατί για το Θεό δε γνώριζες τίποτε. Έχεις πολλές κακές συνήθειες και πολλές αμαρτίες. Όταν θυμώνεις βρίζεις και το Θεό. Έχεις χάρισμα στο τραγούδι και σου αρέσει να κοιτάς το φλιτζάνι και να προλέγεις. Είσαι μοιχός.

                                                    49
 Κάθε γυναίκα που σου αρέσει και δεν είναι συγγενείς σου, επιθυμείς να την κερδίσεις. Εδώ αρκετά πετύχαινες  μέσα από το τραγούδι και το ρίξιμο του φλιτζανιού. Ψευδόσουνα μόνο όταν απατούσες τις γυναίκες και ιδιαίτερα τη δική σου στην οποία ορκιζόσουνα μόνο για να την πείσεις για την ορθότητα σου απέναντι της. Είδες πως περνούν οι πόρνοι, πως διαλύονται ζωντανοί και τι θα τους βασανίζει. Γι΄αυτό μην κοιτάς πλέον το φλιτζάνι και να σέβεσαι κάθε νέα γυναίκα σαν αδελφή, κάθε ηλικιωμένη σαν μητέρα, κάθε νέο άνθρωπο σαν αδελφό και κάθε ηλικιωμένο σαν πατέρα. Μη χρησιμοποιήσεις ποτέ πλέον τη βλασφημία. Προσευχήσου στο Θεό και μετάνοιωσε για όλες τις αμαρτίες που έπραξες. Αγάπα τους ανθρώπους, μόνο μίσησε τα κακά τους έργα. Συγχώρεσε τους άλλους για να συγχωρεθούν και οι δικές σου αμαρτίες. Η δικαιοκρισία σου και η ευγένεια σου αντιστάθμισαν και με το παραπάνω τις αμαρτίες σου. Πρέπει να εξομολογηθείς και κοινωνήσεις    σε κάποια από τις ορθόδοξες Χριστιανικές εκκλησίες. Αφού εξομολογηθείς και δεχθείς το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Κύριος θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες.

                                                   50
Από σήμερα μην αμαρτάνεις πλέον και να βαπτισθείς στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος>>.
Ταυτόχρονα ο Άγγελος - οδηγός κάνει το σημείο του σταυρού, δείχνοντας μου πως πρέπει να κάνω το σταυρό μου σωστά.  <<Στις προσευχές να επικαλείσαι όλους τους αγίους και τον πάτρωνα σου άγιο, τους αποστόλους, τους προφήτες, τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ>>, μου λέει ο Άγγελος - οδηγός, <<μα πιο πολύ απ΄όλους, στην πρώτη θέση, την Υπεραγία και Υπερευλογημένη Θεοτόκο Μαρία, τη Μητέρα του Χριστού Θεού, γιατί η δόξα της, η τιμή και η ανύψωση είναι η μεγαλύτερη παρά όλων των αγγέλων στον ουρανό. 
Αυτή είναι ταχεία βοηθός όλων όσων την προσκαλούν με ευλάβεια σε βοήθεια>>.
Θυμήσου, Ντούσαν, κι αυτό: κάθε αμαρτωλός που μετανοιώνει ειλικρινά, που παρακαλεί το Θεό να του συγχωρήσει τις αμαρτίες και καλεί όλους εμάς που βρισκόμαστε στους ουρανούς, την ίδια στιγμή, τον συντροφεύουμε  και παρακαλούμε τον Θεό Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα να του συγχωρηθούν οι αμαρτίες. 

                                              51
Τότε υπάρχει στον ουρανό μεγάλη χαρά. Από σήμερα θα εορτάζεις την Αγία Παρασκευή - την οικογενειακή σου πάτρωνα, που εορτάζει και ο πατέρας σου. Αυτή Ντούσαν, προσεύχεται για όλους σας που την δοξάζετε και την τιμάτε και εγώ σου λέω αυτό που είπε ο μεγάλος απόστολος Πέτρος· να χρησιμοποιήσεις τη λίγη ζωή που σου απόμεινε για τη σωτηρία σου και μπορείς να σωθείς μόνο με νηστεία, προσευχή, λήψη αγίας κοινωνίας και καλά έργα. Τήρησε όλες τις εντολές του Θεού ως νόμο σύμφωνα με το οποίο πρέπει να ζήσεις μέχρι τέλους της ζωής.
Γι΄αυτή σου εδώ την εμπειρία να μην διηγηθείς σε κανένα, αν δεν περάσουν οι τρεις επόμενοι μήνες και μετά μπορείς να τα πεις όλα στους συγγενείς  και σε κάποιο από τους φίλους σου.
Θυμήσου και τούτο: όταν προσεύχεσαι στο Θεό να έχεις συγκεντρωμένες τις σκέψεις σου και να απευθύνεσαι στον Κύριο με ταπεινότητα. Όταν νηστεύεις μην είσαι λυπημένος  και σκυθρωπός, αλλά φαιδρός και χαμογελαστός. Δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει κανένας για την υποχρέωση σου αυτή.

                                                         52
Στον κόσμο να είσαι και στο μέλλον κοινωνικός.Με τους χαρούμενους να είσαι χαρούμενος και σ΄όλα μετρημένος και αυτοελεγχόμενος. Με αυτούς που κλαίνε κλάψε και παρηγόρησε τους. Να σέβεσαι το νόμο και την εξουσία και να εκπληρώνεις όλες σου τις υποχρεώσεις προς το κράτος. Να προσεύχεσαι στο Θεό και να Τον τοποθετήσεις πάνω απ΄όλα.  Αν σου χρειαστεί πνευματική συμβουλή ή πνευματική βοήθεια απευθύνσου στην Εκκλησία του Χριστού. Όταν θα χωρίσουμε να πας στο μοναστήρι της Ζίτσα και όταν μπεις στην εκκλησία θα δεις το μέρος όπου πουλιούνται κεριά, εικόνες, βιβλία και άλλα πράγματα. Αυτού στο ράφι, δίπλα στην πόρτα υπάρχουν τα βιβλία. Αγόρασε το πρώτο, δεύτερο, τρίτο και τέταρτο κατά σειρά και όταν επιστρέψεις από τα Μπάνια στο σπίτι πάρε κι εκείνο που έχεις στη συλλογή των απάντων του Βούκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς. Αυτό το βιβλίο είναι η Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη. Προσπάθησες να τη διαβάσεις, αλλά αμέσως την παράτησες γιατί δεν κατάλαβες γιατί στην αρχή γράφει αυτός γεννάει αυτόν, εκείνος εκείνον κ.ο.κ. και την απέρριψες ως ασήμαντη. Στο μέλλον να διαβάζεις τακτικά αυτό το βιβλίο>>.

                                                      53
Μετά απ΄αυτά τα λόγια ο Άγιος Αρχάγγελος Γαβριήλ με σταύρωσε και εξαφανίστηκε.

Ταυτόχρονα με το σταμάτημα αυτού του οράματος ξύπνησα και πρόσεξα ότι κολυμπούσα στον ιδρώτα και ότι δεν μπορούσα να κινηθώ από κάποια ακατανόητη μεγάλη κούραση. Το ρολόι που ήταν δίπλα μου έδειχνε ώρα έξι απόγευμα. Κάτω από την εντύπωση αυτού του οράματος με διαπερνούσαν εναλλασσόμενα τα αισθήματα της χαράς και του φόβου και ευχαρίστησα τον Κύριο που με αξίωσε να τα δω όλα αυτά. Ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε τέτοια αδυναμία και σκεπτόμουν όλα όσα είδα στις έξη ώρες που πέρασαν, το χέρι μου κινήθηκε προς το πρόσωπο και έκανα το σταυρό μου. Η κούραση που με κρατούσε σφικτά καρφωμένο στο κρεββάτι εξαφανίστηκε τελείως και εγώ από τη χαρά που ελευθερώθηκα απ΄αυτό το βάρος, σηκώθηκα αμέσως. 

                                                      54
Αφού  περιποιήθηκα τον εαυτό μου κίνησα στη μονή της Ζίτσα για τα βιβλία που μου είπε ο Άγγελος - οδηγός μου να αγοράσω.
Στο μοναστήρι δεν ήταν κανένας, εκτός από έναν καλοκαμωμένο καλόγερο. Αργότερα έμαθα ότι αυτός ήταν ο πατήρ Γεράσιμος. Αφού προσκύνησα τις εικόνες και άναψα κεριά, πλησίασα το ράφι στο οποίο στέκονταν τα βιβλία και ζήτησα από τον πατέρα Γεράσιμο να μου δώσει τα τέσσερα πρώτα βιβλία της σειράς.
Εκτός απ΄αυτά τα βιβλία, πήρα άλλα δύο της εκλογής μου. Αγόρασα και τον <<Ορθόδοξο ιεραπόστολο>> και το <<καμπανάκι του  Αγίου Σάββα>>, πάνω στο οποίο ήταν η παράσταση της Υπεραγίας  Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό. Κατά την αναχώρηση ο καλόγερος με ρώτησε ευγενέστατα από που είμαι. Από φόβο μήπως αποκαλύψω αυτό που έζησα, του απάντησα με τραχύτητα, πράγμα για το οποίο ντρέπομαι μέχρι σήμερα: <<τι σας αφορά από που είμαι!>>, γύρισα και βγήκα από την εκκλησία.

                                                          55
Τα βιβλία που αγόρασα με τη συμβουλή του Αγγέλου - οδηγού μου ήταν: 
1. Ορθόδοξο Ευχολόγιο 
2. Βίος του Κυρίου Ιησού Χριστού
3. Αναγνωστικό Απολογητικής - συνομιλία για την πίστη
4. Μικρό κανονάριο:  - Ακάθιστος της Υπεραγίας Θεοτόκου.
- Κανών στον Άγγελο φύλακα 
- Κανών μετανοίας.
Μόλις επέστρεψα στα Μπάνια αμέσως κοίταξα τα βιβλία που αγόρασα και διάβασα ως το τέλος, το ίδιο ακόμη το βράδυ, το Ευχολόγιο και το Μικρό Κανονάριο.
Την άλλη μέρα, μεγάλη γιορτή του Αγίου Πέτρου πήγα για την πρώτη μου προσευχή στο μοναστήρι της Ζίτσα. 
Εγκάρδια παρακολούθησα όλες τις ιερές πράξεις της αγίας Λειτουργίας, η δε ψαλμωδία των μοναστριών ξύπνησε σε μένα τη θύμηση της γλυκιάς υμνωδίας  των αγγέλων στους ουράνιους ναούς. Η καρδιά μου γέμισε από την πιο γλυκιά πνευματική χαρά. Ευχαρίστησα τον Κύριο που εισήγαγε αλλαγές στην αμαρτωλή μου ζωή.

                                               56 
Ευχαρίστησα τον Ελεήμονα που ελέησε εμένα τον αμαρτωλό.Ευχαριστούσα και μέσα - μέσα περνούσε μπροστά στα μάτια μου η περασμένη μου ζωή, ζωή θολή, αμαρτωλή και τρομερά άδεια. Πουθενά δεν υπήρχε φως, πουθενά στιγμή παρηγοριάς.
Η θύμηση αυτής της ζωή μου προκαλούσε βαθιά λύπη. Δεν κρατήθηκα όταν στην εκκλησία αντήχησε εορταστικά και μεγαλόπρεπα το <<Οι τα Χερουβείμ>>, που αναγγέλλει τις πιο υψηλές στιγμές της θείας Λειτουργίας. Μέσα μου σαν κάτι να κτυπά, σαν κάτι να ξεκολλά απ΄τα στήθη μου.
Έσφιξα την καρδιά, αλλά τα μάτια, το τελευταίο φράγμα, δεν κράτησαν. Κύλησαν ορμητικά δάκρυα και αισθάνθηκα σαν να πλένει ο άγγελος την ακάθαρτη ψυχή μου. Τρέχουν δάκρυα στις ανοιχτές μου πληγές και η καρδιά ψάλλει: <<Δόξα Σοι, Κύριε, Δόξα Σοι!>>
Από την εκκλησία βγήκα ησυχασμένος, ανάλαφρος και πνευματικά ικανοποιημένος. Επιτεύχθηκε μέσα μου η πνευματική ισορροπία .
Η υπόλοιπη διαμονή μου στα Μπάνια κατευθυνόταν προς την πνευματική μου μεταμόρφωση.

                                                         57
Παράτησα στο δρόμο να περιμένουν μάταια την επιστροφή μου τις συνήθειες μου για περιπάτους, τη μουσική των κέντρων διασκέδασης και τις άλλες κακές αδυναμίες. Πέρασα το χρόνο που απόμεινε από τις διακοπές με προσευχή, διάβασμα βιβλίων και σκέψεις για όλα τα γεγονότα που έζησα.
Όταν επέστρεψα στο σπίτι σταμάτησα να ρίχνω το φλιτζάνι, να διηγούμαι αναξιοπρεπή αστεία και να κάνω άσκοπες συζητήσεις.
Με τους ανθρώπους ήμουν πάλι χαρούμενος και γελαστός, αλλά προτιμούσα τη μοναξιά περισσότερο από κάθε παρέα. Μπροστά στα μάτια μου ήταν συνέχεια η εικόνα αυτού που έζησα. Από το μυαλό μου δεν έβγαιναν τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, ότι πρέπει να χρησιμοποιήσω την υπόλοιπη ζωή μου για τη σωτηρία μου. Πρόσεχα να μην διηγηθώ τίποτε γι΄αυτό που έζησα, προτού περάσουν τρεις μήνες. Ξυπνούσα, διάβαζα προσευχές και έκλαιγα. Στη νηστεία ήμουν σκληρός. Τη παραμονή κάθε Τετάρτης και Παρασκευής έλεγα στη σύζυγο μου να ετοιμάσει νηστίσιμο φαγητό για την άλλη μέρα και ότι η ίδια και ο γιος μας μπορούν να φάνε ο, τι θέλουν.

                                                                 58
Ήταν παράξενο που η σύζυγος μου δε με ρώτησε ούτε μια φορά γιατί νηστεύω όλο τον καιρό αφότου επέστρεψα από τα Μπάνια. Πρώτη φορά μου έθεσε αυτό το ερώτημα δύο μέρες πριν από τη συμπλήρωση του τρίμηνου της υποχρεωτικής σιωπής για το όραμα μου.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος η σύζυγος με ρωτά: <<Τι συμβαίνει με σένα; Πάνε τρεις μήνες που έγινες άλλος άνθρωπος. Δε μπορώ να σε αναγνωρίσω. Είμαστε δεκαοχτώ χρόνια παντρεμένοι και όλο αυτό το διάστημα δε νήστεψες ούτε μια μέρα και να μην κάμω λόγο για την Τετάρτη και Παρασκευή της κάθε εβδομάδας. Δε βλέπεις πλέον το φλιτζάνι. Πάνε πλέον εκείνα τα αστεία σου.Σταμάτησες να μαζεύεις γυναίκες από τη γειτονιά και να τους  διηγείσαι διασκεδαστικά πράγματα.
Τι είναι αυτό που δε μου επέτρεψε να σε ρωτήσω, αλλά σου ετοιμάζω συνέχεια ιδιαίτερα φαγητά;>>. Νάτο, Θεία δύναμη δεν επέτρεψε στη σύζυγο μου να με ρωτήσει, ωσότου περάσουν αυτοί οι τρεις μήνες. Της απάντησα να κάνει υπομονή μέχρι μεθαύριο και ότι τότε θα της τα πω όλα.

                                                             59
Μετά από δύο μέρες μαζεύτηκαν: η σύζυγος μου, η αδελφή της και ο γιος μου για να ακούσουν τη διήγηση μου. Τους τα διηγήθηκα όλα με τη σειρά. Σταυροκοπήθηκαν και θαύμασαν. Τα πίστεψαν όλα. Χωρίς να τους ρωτήσω για τη γνώμη τους, τους είπα: <<Από σήμερα να σταματήσετε να υβρίζετε. Σας συμβουλεύω να προσεύχεσθε στο Θεό και να πηγαίνετε στην εκκλησία. Σας ανακοινώνω ότι από σήμερα θα εορτάζουμε τακτικά την οικογενειακή μας γιορτή της Αγίας Παρασκευής. Σας συμβουλεύω επίσης και σας παρακαλώ να νηστεύετε και να κοινωνείτε και μένα να μη με παρατηρείτε που θα νηστεύω Τετάρτη και Παρασκευή και όλες τις άλλες νηστείες, ούτε να με ενοχλείτε όταν θα προσεύχομαι στο Θεό στο σπίτι>>. Η σύζυγος μου και ο γιος μου υποσχέθηκαν ότι θα σταματήσουν να υβρίζουν, ότι θα πιστεύουν στο Θεό, ότι θα κάνουν το σταυρό τους πριν και μετά το φαγητό, πριν τον ύπνο και ότι θα εορτάζουν την οικογενειακή γιορτή. Δε δέχθηκαν να νηστεύουν όλες τις νηστείες, να πηγαίνουν στις εκκλησίες και να προσεύχονται το πρωί και το βράδυ. 

                                                       60
Η σύζυγος είπε ότι θα κοινωνεί μια φορά το χρόνο και ότι θα αναλάβει η ίδια και ο γιος την υποχρέωση να νηστεύουν τη Μεγάλη Παρασκευή, του Σταυρού και στην Αποτομή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Δεν προσπάθησα να τους εξαναγκάσω σε μεγαλύτερη αυστηρότητα για τη σωτηρία της ψυχής τους, αν εκείνοι δεν το επιθυμούν με τη θέληση τους.
Μετά από μερικές μέρες ταξίδεψα στο μοναστήρι της Ζίτσα για να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω. Προτού κινήσω σκέφθηκα αρκετά σε ποια εκκλησία να πάω. Βάρυνε η γνώμη ότι καλύτερο είναι να εκεί όπου και μου συνέβη το γεγονός.
Όταν έφθασα στο μοναστήρι παρακάλεσα μια καλόγρια να με αναγγείλει στον επίσκοπο Βασίλειο, γιατί επιθυμώ να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω και αισθάνομαι την ανάγιη να το πράξω μπροστά του. Της είπα με συντομία τη έζησα και ότι γι΄αυτό παρακαλώ τον επίσκοπο να με δεχθεί.  Μετά από σύντομη αναμονή πήρα την άδεια να μπω στο γραφείο του επισκόπου. 

                                                             61
Όταν μπήκα με περίμενε όρθιος. Προσκύνησα και είπα: <<Ο Θεός βοηθεί>> και εκείνος απάντησε: <<Ο Θεός σε βοήθησε παιδί μου!>>  Κατόπιν ασπάστηκα το σταυρό, του φίλησα το χέρι και είπα: <<Σεβασμιώτατε, ευλογείτε>>, <<Ο Θεός σε ευλόγησε, παιδί μου>> απαντά ο επίσκοπος.
Αντιλήφθηκε ότι ήμουν ανήσυχος και με ήρεμη φωνή μου πρόσφερε να καθήσω. Με ρώτησε από που κατάγομαι; Του απάντησα ότι γεννήθηκα στη Ζακούτα και ότι από πολύ νωρίς ζω στο Κραγκούγιεβατς. Σ΄αυτή μου την απάντηση χαμογέλασε ευγενικά και μου είπε: <<Γεννήθηκες στην επαρχία μου>>. Στη συνέχεια της συζήτησης ο επίσκοπος ενδιαφέρθηκε εάν έχω οικογένεια, που εργάζομαι και στο τέλος αυτής μας της γνωριμίας με παρακάλεσε να του διηγηθώ υπομονετικά και χωρίς συγκίνηση τα πάντα γι΄αυτό που έζησα. Διηγήθηκα από την αρχή ως το τέλος πως συνέβη. Ενώ μιλούσα με κοιτούσε προσεκτικά και άκουγε. Από καιρού εις καιρόν έκανε τον σταυρό του, θαύμαζε και ευχαριστούσε το Θεό για το έλεος Του και το δώρημα του λέγοντας: <<Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον!>> και <<Κύριε, μεγάλη είναι η δύναμη Σου, το κράτος και το έλεος σου>>.

                                                            62
Όταν τα άκουσε όλα αυτά μου είπε ότι η ψυχή μου, σύμφωνα με όλα, ήταν έξω από το σώμα, ότι είχα προσωρινά πεθάνει, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά.
<<Και τώρα να σε ρωτήσω, αν είσαι πνευματικά προετοιμασμένος για εξομολόγηση>> μου είπε ο επίσκοπος. Αφού του απάντησα καταφατικά μου είπε να ασπαστώ το σταυρό και την εικόνα και να γονατίσω. Κατόπιν ο επίσκοπος παίρνει το επιτραχήλιο, μου καλύπτει το κεφάλι και λέγει: <<Ντούσαν, υιέ, τώρα εξομολογήσου όλες σου τι αμαρτίες. Μην κρύψεις τίποτε. Εγώ θα σε ακούσω, θα σου διαβάσω την ευχή της συγχώρησης και θα δεχθείς την αγία Κοινωνία - το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και ο Κύριος θα σε συγχωρήσει. Πες ελεύθερα όλες τις αμαρτίες που διέπραξες με έργα, με λόγια ή με τη σκέψη σε όλη σου τη ζωή μέχρι τη στιγμή αυτή. Μη φοβηθείς ότι θα μιλήσω σε κάποιο για τις αμαρτίες σου. Αυτά θα τα ξέρει μόνο ο Κύριος και εγώ που σε εξομολογώ. Εμείς που εξομολογούμε έχουμε χρέος να φυλάξουμε το μυστικό>>.

                                                          63
Αυτά τα λόγια με ελευθέρωσαν τελείως, και εγώ λεπτομερειακά εξέθεσα όλες μου τις αμαρτίες. Στη διάρκεια της εξομολόγησης άρχισα να κλαίω, να αναστενάζω, παρακαλώντας τον Κύριο να με συγχωρήσει και τη Μητέρα του Θεού, γιατί και εκείνη την έβριζα όπως και τον Κύριο. Αφού διηγήθηκα όλα όσα γνώριζα για τις αμαρτίες μου, ο επίσκοπος Βασίλειος διάβασε πολύ ώρα την ευχή πάνω από το κεφάλι μου και πολλές φορές με ρώτησε αν μετανοώ για όλες τις αμαρτίες που διέπραξα. Μέσα από κλάματα του απαντούσα από το βάθος της καρδιάς και της ψυχής και ότι υπόσχομαι ότι στο μέλλον θα φυλάγομαι από κάθε αμαρτία.   Όταν τελείωσε την ευχή, κατέβασε το πετραχήλι από το κεφάλι μου και εγώ πάλι ασπάστηκα το σταυρό και την εικόνα. Αμέσως μετά ο επίσκοπος με μύρωσε και άρχισε να διαβάζει την ευχή πριν από την αγία Μετάληψη. 
Όταν δέχθηκα την αγία Μετάληψη, αισθάνθηκα απερίγραπτη ηδύτητα και ξαλάφρωμα. Η κατάσταση που ζει κανείς μετά από πραγματική, ειλικρινή εξομολόγηση, είναι αδύνατο  να περιγραφεί. Η χαρά, η ευτυχία, η ικανοποίηση και το ξαλάφρωμα καταλαμβάνουν και γλυκαίνουν την ψυχή. Ο άνθρωπος αισθάνεται σαν να γεννήθηκε εκ΄νέου. Όταν εμπιστεύτηκα στον επίσκοπο πως αισθάνομαι μου είπε: <<Ντούσαν, γιε μου, αυτό είναι σημάδι ότι ο Θεός σου συγχώρησε όλες τις αμαρτίες και από σήμερα μην αμαρτήσεις πλέον. Ότι είδες και άκουσες είναι μεγάλο και πιστεύω ότι από τώρα τίποτε πλέον δε θα τραβήξει το νου σου να αμαρτήσεις και είσαι καλότυχος>>.
Στο τέλος δέχθηκα από τον επίσκοπο πολλές διδακτικές συμβουλές. Μου είπε να σκέφτομαι πιο συχνά το θάνατο, γιατί όποιος το σκέπτεται αυτό αμαρτάνει λιγότερο και να μην φοβάσαι για τη συντομία αυτής της γήινης ζωής, για την οποία μου μίλησαν ο άγιος απόστολος και ο αρχάγγελος Γαβριήλ, γιατί αυτοί εννοούσαν αυτή τη ζωή που είναι σύντομη σε σχέση με την αιωνιότητα και ότι μπορώ να ζήσω και εκατό χρόνια και να προσεύχομαι στο Θεό, σαν να ήταν να πεθάνω αύριο. 

                                                         64
Πανευτυχής (είμαι) που το έλεος του Θεού με επέστρεψε στο δρόμο της πίστης και που μπορώ να ευχαριστώ τον Κύριο από όλη μου την καρδιά και την ψυχή για όλα τα βραβεία, τις υπομνήσεις και τις τιμωρίες που απευθύνει κατά την αγία Του Πρόνοια. 
Παρακαλώ το Θεό να έχουν εμπιστοσύνη στην αλήθεια για την πνευματική μου αναγέννηση όλοι όσοι την γνωρίσουν και να αποκαλυφθεί και σ΄αυτούς, πράγμα στο οποίο αυτή με βοήθησε, ο αληθινός δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής.
Χάρη σε σας και ειρήνη από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό! Αμήν!




                           
































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου